เหตุใดครูอาจารย์แต่ครั้งโบราณถึงไม่ให้ลอดร้านฟัก แฟง แตง น้ำเต้า

ผมจำได้ว่าเคยโพสเรื่องเหล่านี้เอาไว้...ในกระทู้เรื่อง " สักเสือแล้วใจร้อนขึ้นเกี่ยวกันไหม " วันนี้จึงขอนำข้อมูลเก่าแต่เก็บมาเล่าใหม่ดังนี้นะครับ...จะได้ร่วมเปิดประเด็นที่น่าสนใจนี้ด้วยกัน...

- ห้ามลอดราวผ้า เนื่องจากราวผ้านั้นเป็นที่รวมเสื้อผ้าของหญิงชายที่นำไปซักแล้วเอามาตากจึง มีทั้งผ้าซิ่นหรือกางเกง ถือว่าเป็นของต่ำ หากผู้ที่ถือคาถาไปลอดจะทำให้ของที่ถืออยู่เสื่อม.

- ห้ามกินของเหลือ เช่น อาหารที่เหลือทิ้งไว้ หรือกินทีหลังเขา คนถือวิชามักจะต้องทานก่อนเสมอ.

- ห้ามกินผักปลั๋ง เพราะผักชนิดนี้มีผิวมันลื่น เชื่อว่าคาถาที่ถือจะลื่นไหล ไม่มั่นคง ไม่แข็งแรง.

- ห้ามกินฟักเขียว เพราะมีลักษณะคล้ายนมผู้หญิง แม้แต่ลอดร้านไม้ที่ปลูกก็ไม่ได้.

- ห้ามกินมะเฟือง หรือแม้แต่ลอดใต้ต้นมะเฟือง เพราะลูกมะเฟืองมีลักษณะคล้ายอวัยวะเพศหญิง.

- ห้ามลอดไม้ค้ำต้นกล้วย เพราะอาจจะโดนไม้ค้ำนั้นทับใส่ตนได้ เนื่องจากเป็นการวางที่ดูไม่มั่นคง.

- ห้ามลอดใต้ถุนบ้าน อันนี้แล้วแต่บางคนถือหรือไม่ถือ บางคนถือจริงจังถึงกับต้องยอมเสียเวลาเดินอ้อมบ้านเลยก็มี เกี่ยวกับเรื่องการลอดใต้ถุนบ้าน คนโบราณมักจะทำบ้านใต้ถุนสูงเพราะกันน้ำท่วม และเพื่อความเย็นสบายในเวลากลางวันและกลางคืน บนบ้านจะใช้เป็นที่อยู่อาศัยหลับนอนเท่านั้น แต่ใต้ถุนจะเป็นที่เก็บข้าวของทางการเกษตรหรือเลี้ยงสัตว์ แต่ถ้าในปัจจุบันสภาพบ้านเมืองมันเปลี่ยนแปลงไป บ้านใต้ถุนสูงไม่นิยมสร้างกันนิยมหันไปสร้างบ้านตามแบบสถาปัตยกรรมตะวันตกไปเสียหมด มีตึกมีอาคารที่มีการสร้างสองสามชั้นขึ้นไป ซึ่งส่วนมากมักจะเป็นสถานที่ราชการหรือที่ ๆ จะต้องติดต่อธุระเป็นส่วนใหญ่  แล้วคนที่ถือคาถาจะทำอย่างไรในเมื่อลอดไม่ได้...

ขอขยายประเด็นตรงนี้นะครับ บ้านไม้ยกใต้ถุนสูงในสมัยก่อน ระหว่างใต้ถุนกับชั้นบนจะต้องคั่นกลางด้วยแป้นไม้เป็นแผ่น ๆ ยาว ๆ เป็นตัวกั้นเพื่อเป็นที่รองรับอาศัยน้ำหนักของคนบนบ้าน แต่การปูแป้นไม้สมัยก่อนจะไม่ปูชิดสนิทกันดี เหมือนการปูพื้นปาเก้ จะปูห่างกันไห้ว่างเป็นช่องแคบ ๆ สลับกันไปท่านที่เคยเห็นบ้านไม้สมัยก่อนคงนึกออก เพื่อกวาดเอาเศษฝุ่นบนบ้านให้ตกลงไปตามช่องแคบ ๆ นี้ และเพื่อเป็นที่ระบายอากาศจากข้างล่างด้วย ถือเป็นภูมิปัญญาของชาวบ้านเพราะสภาพอากาศเมืองไทยเป็นเมืองร้อนชื้น เศษฝุ่นบนบ้านนั้นแน่นอนต้องมาจากเท้าของเราอยู่แล้ว ดังนั้นที่ท่านไม่ให้ลอดใต้ถุนบ้านก็เพราะกลัวว่าเศษฝุ่นจากเท้าของคนบนบ้าน จะปลิวตกลงมาใส่หัวเรา นี่เป็นสาเหตุของข้อห้ามนี้และถ้าถามว่าปัจจุบันเราต้องลอดอาคารหลาย ๆ ชั้นจะเป็นยังไง เรียนเหมือนข้างต้นว่า...อาคารปัจจุบันไม่ได้ไช้แป้นไม้ทำแล้ว แต่ใช้ซีเมนต์เทหนาหลายคืบหลายศอกนัก จึงเป็นไปไม่ได้ที่เศษฝุ่นจากเท้าคนที่อยู่ข้างบนมันจะตกทะลุมาลงบนหัวของเราได้ จึงไม่ต้องไปกังวลในเรื่องการลอดใต้ถุนอาคารและใต้ถุนบ้านในปัจจุบันเลย.

- ห้ามถ่มน้ำลายลงชักโครก หรือคอห่าน เพราะจะทำให้อำนาจคาถาที่เราท่องบ่นหายไปไม่วาจาสิทธิ์ เพราะปากของเรานั้นเป็นด่านแรกแห่งมธุรวาจา หากทำปากไม่ศักดิ์สิทธิ์ก็จะขาดความน่าเชื่อถือ แต่วิธีที่จะทำให้ปากของเราศักดิ์สิทธิ์ที่สุด ก็คือ สัจจะ.

- ห้ามลอดสะพานหัวเดียว หมายถึงสะพานที่ไปกลางแม่น้ำลำคลองนั้น ๆ แต่ยังไม่ถึงอีกฝั่ง เพราะอาจล้มทับใส่คนที่ลอดได้ เนื่องจากสะพานในสมัยโบราณจะสร้างจากไม้เป็นหลัก โดยเฉพาะลำไม้ไผ่ ยิ่งสะพานที่มีจุดยึดเพียงจุดเดียว ไม่ใช่สองฝั่ง จึงล้มทับได้ง่าย คนโบราณท่านจึงห้ามลอด.

- ห้ามเคี้ยวใบพลู โดยไม่เด็ดปลายออก อันนี้เป็นความเชื่อทางล้านนา เดี๋ยวจะมาขยายความต่อ...

- ห้ามเคี้ยวใบพลู โดยไม่เด็ดปลายออก อันนี้เป็นความเชื่อทางล้านนา เดี๋ยวจะมาขยายความต่อ...

มันมาจากตำนานของทางล้านนาเรื่องพ่อขุนหลวงวิรังคะ และยึดถือเป็นข้อห้ามของผู้ที่ศึกษาวิชาอาคมฝ่ายล้านนาสืบมา...

...พ่อขุนหลวงวิรังคะ เป็นผู้ทรงพลังและชำนาญในการพุ่งเสน้า(เสน้า หมายถึง หอกด้ามยาวมีสองคม) ขุนหลวงพุ่งเสน้าครั้งแรกตกที่นอกกำแพงเมืองหริภุญไชยด้านตะวันตกเฉียงเหนือ ปัจจุบันเรียกว่า..." หนองเสน้า " พระนางจามเทวีเห็นว่าจะเป็นอันตรายยิ่ง ถ้าขุนหลวงวิรังคะพุ่งเสน้ามาตกในกำแพงเมืองตามสัญญา พระนางจึงใช้วิชาคุณไสย์กับองค์ขุนหลวงวิรังคะ โดยการนำเอาเศษพระภูษาของพระนางมาทำเป็นหมวกสำหรับผู้ชาย นำเอาใบพลูมาทำหมากสำหรับเคี้ยวโดยเอาปลายใบพลูมาจิ้มเลือดประจำเดือนของพระนาง แล้วให้ทูตนำของสองสิ่งนี้ไปถวายแด่องค์ขุนหลวง เมื่อองค์ขุนหลวงได้รับของฝากจากพระนางเป็นที่ปลาบปลื้มอย่างยิ่ง นำหมวกใบนั้นมาสวมลงบนศีรษะ และกินหมากที่พระนางทำมาถวาย ซึ่งของทั้งสองสิ่งนี้ชาวล้านนาถือว่าเป็นของต่ำ ทำให้อำนาจและพลังของขุนหลวงเสื่อมลง เมื่อพุ่งเสน้าอีกครั้งต่อมาแรงพุ่งลดลงเสน้ามาตกที่บริเวณเชิงดอยสุเทพ ชาวบ้านเรียกว่า " หนองสะเหน้า " เช่นเดียวกัน ขุนหลวงเมื่อเสื่อมวิทยาคุณเช่นนั้น ก็หนีออกจากบ้านเมืองไป.

ที่เคยได้ยินผู้ใหญ่ที่นับถือท่านนึงเล่าให้ฟังว่าเพื่อนของท่านผู้ใหญ่คนนี้เป็นลูกศิษย์วัด
และเป็นคนเล่นวิชา ถึงขนาดว่า ไม่กินของที่พระบิณฑบาตจากทิศใต้ของวัดเลยทีเดียว
จะกินแต่ของที่พระบิณฑบาตรจากทิศเหนือหรือทิศอื่นเท่านั้นถ้าหากวันใดได้รับของที่พระท่านฉันเสร็จแล้วแต่
ได้รับบิณฑบาตจากทิศใต้ของวัดจะนำไปแลกกับลูกศิษย์คนอื่นๆเลยทีเดียว
ฟังแล้วก็ อื้อหือ ลำบากจังบางครั้งถือนู่นนี่นั่น การจะทำได้ต้องเป็นคนที่ถือสัจจะเป็นอย่างมาก

ที่เคยได้ยินผู้ใหญ่ที่นับถือท่านนึงเล่าให้ฟังว่าเพ ...
ต้นฉบับโพสโดย zx10r เมื่อ 22-12-2010 13:37

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

- ด้วยความสงสัยบางประการว่า...ทำไมครูบาอาจารย์โดยเฉพาะฆราวาสที่ถือวิชาอาคมในสายคงกระพัน จึงยากจน...เพราะเคยได้ยินเล่าขานกันมานานว่า " เพราะร้อนวิชา " เงินทองจึงหนีหายไปอยู่กับผู้ที่ชุ่มเย็น หรือคนธรรดาที่ไม่เล่นวิชาอาคมใด ๆ เลย จึงร่ำรวยมีเงินมีทองกัน...โดยส่วนใหญ่จะยกอ้างจากตำนานเรื่องขุนช้างขุนแผน ...เพราะขุนแผนเล่นวิชาอาคมจึงยากจน แต่ขุนช้างไม่เล่นวิชากลับร่ำรวยมหาศาล แต่ในความเป็นจริงแล้ว...ขุนช้างก็เล่นไสยเวทย์นะครับ เพราะโหงพรายที่อยู่กับขุนแผนนั้น ก็เป็นโหงพรายที่ขุนช้างเลี้ยงเอาไว้ และขุนแผนก็ไปได้มาตอนปีนขึ้นบ้านขุนช้างนั่นเอง...ซึ่งผมได้เคยไปสืบเสาะหาคำตอบกับครูบาอาจารย์ที่ผมนับถือในยุคปัจจุบันหลาย ๆ ท่าน และก็ได้คำตอบที่ตรงกันมาก ๆ คือ " เพราะคนที่เล่นวิชาต้องถือข้อห้ามไว้เยอะ จะทำมาหากินอะไรก็ยากลำบากเพราะห้ามไปซะหมด จะไปที่ไหนก็ยากลำบาก ดังนั้นเมื่อไม่ไำด้ทำงาน รอแต่คนที่เดือดร้อนเขามาให้ใช้วิชาอาคมช่วยเหลือ จึงจะได้รับค่าบูชาครูเป็นการตอบแทน...สุดท้ายก็ยากจน " แต่เกจิอาจารย์ในทุกวันนี้ถึงแม้จะเล่นของ แต่กลับร่ำรวยกัน...เพราะเขารู้จักใช้ไสยศาสตร์มาเป็นธุรกิจทำเงินนั่นเอง...แต่เรื่องความศักดิ์สิทธิ์นั้นก็คงซื้อด้วยคำโฆษณาหน้าสื่อ เพราะเห็นลูกศิษย์โดนยิง โดนฟันหัวแบะมานักต่อนักแล้ว ทั้งที่เขาก็ถวายค่าครูก็มิใช่น้อย จนทำให้อาจารย์ผู้นั้น...ร่ำรวยมีสำนักงานใหญ่โต...

- ด้วยความสงสัยบางประการว่า...ทำไมครูบาอาจารย์โดยเฉ ...
ต้นฉบับโพสโดย dark เมื่อ 22-12-2010 13:48

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

    คม ชัด ลึก จริงๆ ท่าน..ได้ความรู้มากมาย ขอบคุณเจ้าค่ะ

เกร็ดความรู้เพิ่มเติมและได้ความรู้ทางล้านนาเพิ่มไปด้วยๆ

- ด้วยความสงสัยบางประการว่า...ทำไมครูบาอาจารย์โดยเฉ ...
ต้นฉบับโพสโดย dark เมื่อ 22-12-2010 13:48

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

    ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆ ครับท่าน

ได้ความรูมากมาย ขอบคุณมากครับ

เข้ามาแล้วได้ความรู้เยอะเลยขอบคุณมากๆครับทุกท่านที่ให้ความรู้

- ห้ามเคี้ยวใบพลู โดยไม่เด็ดปลายออก อันนี้เป็นความเช ...
ต้นฉบับโพสโดย dark เมื่อ 22-12-2010 13:01

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

- ห้ามเคี้ยวใบพลู โดยไม่เด็ดปลายออก อันนี้เป็นความเช ...
ต้นฉบับโพสโดย dark เมื่อ 22-12-2010 13:01

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

- ด้วยความสงสัยบางประการว่า...ทำไมครูบาอาจารย์โดยเฉ ...
ต้นฉบับโพสโดย dark เมื่อ 22-12-2010 13:48

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

มีประโยชน์ได้ความรู้มากครับพี่ขุน

แล้วแต่สายแล้วแต่สำนักจะห้ามกันน่ะครับ
แต่สายวัดบางพระไม่ห้ามในเรื่องกินฟักครับ ห้ามแค่น้ำเต้ากับมะเฟือง
แต่ถ้าสักกับตาหล่อนสายหลวงพ่อกวย ห้ามเด็ดขาด
ผมก็อาศัยทำตามครูสั่งเอาอย่างเดียว

เข้ามา รับคำแนะนำความรู้  ค่ะ  

เมื่อก่อนเคยมีคนมายืมตะกรุดของลุงผม ซึงเป็นตะกรุดของหลวงพ่อจง วัดหน้าต่างนอก
เพื่อไปเที่ยว
แต่กลับใส่ไปเที่ยวซ่อง
ผลที่ออกมาคือ ตะกรุดระเบิด หมดครับ
แต่อย่างว่าครับ แล้วแต่ ครูบาอาจารย์
อย่างของหลวงพ่อฟื้น วัดโพธิ์เผือก มีคนห้อยพระของท่านไปเที่ยว
โดยตอนที่ทำกิจกรรมกับสาวๆอยู่นั้นไม่ได้ถอดพระ แล้วมีคู่อริตามมายิง แต่ไม่เข้า
ชายคนนั้นถึงกลับต้องวิ่งแก้ผ้าหนี

ตอบกลับ 28# narubeit

555..

ผมว่า ถ้าเป็น พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ คงไม่มีวันเสื่อม ถ้าจะเสื่อมได้คงมาจากจิตใจของเรา
ประพฤติดี ปฏิบัติดี คิดดี ทำดี