ม้าเสพนางถือเป็นมนต์ดำป่าวครับ

พอดีสนใจจะเช่าม้าเสพนางมาห้อยคอ แต่อยากรู้ว่าถือเป็นมนต์ดำหรือป่าว ถ้าเป็นมนต์ดำ ผมจะได้เปลี่ยนใจครับ

ขออธิบายตามคติที่มาก่อนนะครับ ส่วนตำนานความเป็นมาเดี๋ยวจะเอามาลงให้ทราบในกระทู้ถัดไป เพราะถ้าไม่ชี้แจงถึงความเป็นมาที่ก่อให้เกิดรูปยันต์เช่นนี้ คงมีหลายท่านที่เข้าใจผิดว่าเป็นยันต์ลามกจกเปรตไป ทั้งที่ความจริงแล้วเป็นภูมิปัญญาศาสตร์ของคนล้านนาในสมัยโบราณนะครับ ต้องขอย้ำอีกทีว่าม้าเสพนางนี้ เป็นวิชาของทางล้านนาแท้ ๆ มีอายุเก่าแก่หลายร้อยปีครับ หากมีคนบอกว่าเป็นของทางภาคอื่นก็อย่าไปเชื่อครับ เพราะนั่นแสดงว่าเขาไม่รู้จริงเกี่ยวกับศาสตร์ตรงนี้เลย...

...ยันต์ม้าเสพนาง หรือที่จริงแล้วต้องเรียกว่า อิ่นม้าครับ ต้องเรียกว่าอิ่นเท่านั้นนะ ไม่ใช่อิ้น เพราะอิ้นไม่มีในสาระบบของเครื่องรางทางล้านนาครับ และอิ่นก็เป็นเครื่องรางสายล้านนาแท้ ๆ เช่นกัน เครื่องรางที่สร้างในรูปของอิ่นนั้น มีมากมายหลายรูปแบบครับ เท่าที่ผมเคยเห็นมาตามตำราปั๊บสาโบราณก็มี อิ่นคน อิ่นม้า อิ่นช้าง อิ่นวัว อิ่นควาย อิ่นหมี แต่อิ่นหมาไม่มีนะครับ เป็นการเอาศาสตร์ไปแปลงผิด ๆ ของเกจิอวดรู้รุ่นใหม่เท่านั้นเอง ถ้าพูดถึงวิชาหมาก็จะมีแค่ เสน่ห์หน้าหมา หมาเข้าไส้ หมาปู้-หมาแม่ หมาโก้ง หมาเหลน เป็นต้น ไม่มีหมาเสพนางหรืออิ่นหมา ถ้าใครที่ทำเครื่องรางออกมาแล้วเรียกหมาเสพนาง อันนั้นไม่ใช่วิชาโบราณของทางล้านนาครับ

วิชาอิ่นนี้ (จะขอเน้นที่อิ่นม้าหรือม้าเสพนางเป็นสำคัญ เดี๋ยวจะเฉออกไปไกลครับ) มีความเป็นมาจากวิถีชุมชนและวัฒนธรรมของคนล้านนาโบราณที่ต้องอาศัยอยู่กับธรรมชาติ อยู่กับสัตว์ทั้งหลาย โดยเฉพาะสัตว์ป่า ซึ่งกว่าจะพัฒนามาจนเป็นสัตว์เลี้ยงได้นั้น ก็ต้องใช้ระยะเวลานานหลายร้อยหลายพันปีทีเดียว เมื่อความเชื่อทางด้านไสยศาสตร์ยังคงอยู่ในวิถ๊ของมนุษย์ในยุคนั้นอยู่ การที่จะนำสัตว์ป่ามาเลี้ยงให้เชื่องได้นั้น จึงจำเป็นต้องใช้วิชาทางไสยเวทย์มาช่วยครับ เพื่อให้สัตว์ป่าเหล่านั้นเกิดความรักและเชื่อฟังในผู้เป็นเจ้าของ จึงต้องผูกมัดกันด้วยมนต์เสน่ห์ นั่นก็คือที่มาของอิ่นในรูปของคนกับสัตว์นั้น ๆ

เช่น คนกับม้า ก็ผูกเป็นอิ่นม้า หรือม้าเสพนาง คนกับวัว ก็เป็นอิ่นวัว คนกับช้าง ก็เป็นอิ่นช้าง เหล่านี้เป็นต้น นี่แหละครับที่มาของคติความเชื่อในเรื่องนี้ หาใช่เป็นวิชาเกี่ยวข้องกับความลามกอันใดก็หาไม่ ซึ่งการที่ต้องทำรูปยันต์ให้เป็นรูปของการเสพสังวาสกันนั้นก็เพื่อสร้างการจูงจิตให้เกิดมนตราฝ่ายโลกีย์ที่สูงที่สุด จึงมีพลานุภาพสูงที่สุด ก็คือการเสพสังวาสกันนี่แหละ เพราะในโลกนี้มีอยู่ 4 อย่างที่มนุษย์จะหยุดทำไม่ได้เลย ก็คือ กิน ขี้ ปี้ เยี่ยว อันนี้เป็นคติความเชื่อของกะเหรี่ยงนะครับ ฝ่ายไทยก็มีเหมือนกันแต่ลืมไปแล้ว...แม้แต่มนุษย์ด้วยกัน โดนอิ่นคนเข้าไปยังหลงมัวเมาแทบตาย แล้วสัตว์หละโดนไปขนาดนั้นสัญชาตญาณที่มีมาคงเสื่อมถอนไปอย่างแน่นอน...เล่าสู่กันฟังครับ ในแง่ของที่มาตามข้อมูล ยังไม่ได้อ้างถึงตำนานเป็นนิทานเลย.

อันนี้อ้างอิงในความเชื่อที่เป็นตำนานเล่าขานกันมา...

ยันต์ม้าเสพนาง เป็นยันต์ที่มีในแวดวงยันต์ด้านเสน่ห์ของล้านนามานานแล้ว เชื่อกันว่าเป็นยันต์ที่มาจากทางพม่า เงี้ยว มีมาในล้านนาเมื่อไหร่ไม่มีใครทราบ แต่คนโบราณล้านนา นิยมใช้ยันต์นี้กันมาก เนื่องจากให้ผลทางด้านมหาเสน่ห์อย่างรุนแรง ผู้ชายจะไปเที่ยวหาสาว หากได้ติดตัวไปด้วยต้องได้สาว

ตามตำนานเล่าไว้ว่า มีครอบครัวหนึ่งมีลูกสาวสวยมาก ครอบครัวนี้เลี้ยงม้าตัวผู้อยู่หนึ่งตัวมีลักษณะงามยิ่งนัก หญิงสาวดูแลม้าทุกวันจนเกิดความใกล้ชิดกับอาชาหนุ่ม จึงบังเกิดความรักใคร่ต่อม้าหนุ่ม ต่อมาจึงได้เสพกามกับม้าหนุ่ม ผู้เป็นพ่อได้ทราบเรื่องนี้เข้าจึงโกรธและอับอายมาก ถึงกับฆ่าม้าตัวนั้นตาย หญิงสาวเสียใจมากจึงกลั้นใจตายตามม้าตัวนั้นไป ดังนั้นยันต์ม้าเสพนางจึงเป็นยันต์ที่ให้ผลทางด้าน ราคะ ตัณหากามารมณ์อย่างรุนแรง ผู้ที่จะใช้ควรมีศีลธรรม นำไปใช้ในทางที่ดี กับผู้ที่ยังไม่มีเจ้าของ หรือแฟนของเรา และยังเลี้ยงดูเขาด้วยจะนับเป็นการดี.

เท่าที่ผมเคยเห็นมาตามตำราปั๊บสาโบราณก็มี อิ่นคน อิ่นม้า อิ่นช้าง อิ่นวัว อิ่นควาย อิ่นหมี แต่อิ่นหมาไม่มีนะครับ เป็นการเอาศาสตร์ไปแปลงผิด ๆ ของเกจิอวดรู้รุ่นใหม่เท่านั้นเอง ถ้าพูดถึงวิชาหมาก็จะมีแค่ เสน่ห์หน้าหมา หมาเข้าไส้ หมาปู้-หมาแม่ หมาโก้ง หมาเหลน เป็นต้น ไม่มีหมาเสพนางหรืออิ่นหมา ถ้าใครที่ทำเครื่องรางออกมาแล้วเรียกหมาเสพนาง อันนั้นไม่ใช่วิชาโบราณของทางล้านนาครับ


ชัดเจนแน่นอน!! ท่านดาร์กเกอร์ทิงนองนอย!!

เกจิหน้าใหม่.. เราจะเรียกเกจิเต็มปากดีไหมคะ? กลุ่มคนดังกล่าว นำเรื่องเอาศาสตร์ไปแปลงผิดๆ ให้อนุชนคนรุ่นหลังได้รู้อะไรผิดๆ เพื่อสร้างเอกลักษณ์ให้กับสำนักตนนั้น เป็นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง!!

พอเด็กๆไปเสพข้อมูลผิดผิดมา...ไปคุยกับคนที่รู้จริง.. อายมุดแผ่นดินหนีไปเลยค่ะ!!

พอดีสนใจจะเช่าม้าเสพนางมาห้อยคอ แต่อยากรู้ว่าถือเป ...
ต้นฉบับโพสโดย blesman_u เมื่อ 11-5-2010 18:25

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

ขอแนะนำนิดนึงนะครับ เผื่อเป็นความรู้เอาไว้ก็คือ วัตถุมงคลที่ควรแขวนที่คอ หลัก ๆ ก็ต้องเป็นพระเครื่อง ซึ่งเป็นตัวแทนขององค์พระศาสดา และพระอรหันต์สาวก รวมทั้งเทพเทวาทั้งหลายที่เป็นตัวแทนฝ่ายความดีเป็นสำคัญ ส่วนที่เป็นเครื่องรางจริง ๆ ก็ต้องแยกจำเพาะออกไปว่าเป็นเครื่องรางอะไร ให้อิทธิคุณทางด้านไหน ต้องเรียกว่า อิทธิคุณถ้าใช้กับเครื่องรางของขลัง แต่ถ้าเป็นพุทธคุณจะใช้กับพระเครื่องหรือสิ่งที่เป็นตัวแทนแห่งพระพุทธเจ้า เพราะพุทธะ แปลว่า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน อะไรที่ไม่รู้ ไม่ตื่น ไม่เบิกบานเท่าคุณของพระพุทธเจ้า สิ่งนั้นไม่เรียกพุทธคุณ...

เครื่องรางนั้น มีหลายประเภทครับ ไสยดำก็มีไสยขาวก็มี ชั้นสูงก็มี ชั้นต่ำก็มี ที่สำคัญคอของคุณเป็นสิ่งที่มีความมงคลสูงสุด และอยู่สูงที่สุดกว่าอวัยวะชิ้นอื่น ๆ ที่พอจะห้อยหรือแขวนอะไร ๆ ยกเว้นแค่ศรีษะ ซึ่งคงมีที่แค่ให้สวมเท่านั้น ให้แขวนไม่ได้ ดังนั้นจะเอาอะไรมาห้อยคอ ก็ต้องศึกษาดี ๆ เพราะความเป็นมงคลอาจเป็นความอัปรีย์ได้เช่นกัน

ม้าเสพนางเป็นวิชาสายต่ำครับ หมายถึงอยู่ต่ำกว่าพุทธคุณ เพราะเป็นเครื่องรางทางไสยเวทย์ ดังนั้นควรแขวนไว้ที่เอว หรือพกใส่ในกางเกงจะเหมาะสมกว่า ไม่ควรนำมาแขวนที่คอครับ เพราะดูไม่เหมาะสม ก็เหมือนที่มีบางคนอุตริเอาปลัดขิกหรือโยนีมาแขวนคอ ก็โดนล้อกันไปครับ...เพราะมันไม่เหมาะสม แม้แต่ดาวของหลวงพ่อผินะ วัดพระสนมลาวนั้น แท้จริงแล้วก็คือโยนีนั่นเองจึงจะมีศาสตร์วิชารองรับ อย่างอื่นไม่มีศาสตร์รองรับครับ.

ตำนานม้าเสพนาง ตามนี้เลย!!!

ตามตำนานเล่าไว้ว่า มีครอบครัวหนึ่งมีลูกสาวสวยมาก ครอบครัวนี้เลี้ยงม้าตัวผู้อยู่หนึ่งตัวมีลักษณะงามยิ่งนัก หญิงสาวดูแลม้าทุกวันจนเกิดความใกล้ชิดกับอาชาหนุ่ม จึงบังเกิดความรักใคร่ต่อม้าหนุ่ม ต่อมาจึงได้เสพกามกับม้าหนุ่ม ผู้เป็นพ่อได้ทราบเรื่องนี้เข้าจึงโกรธและอับอายมาก ถึงกับฆ่าม้าตัวนั้นตาย หญิงสาวเสียใจมากจึงกลั้นใจตายตามม้าตัวนั้นไป ดังนั้นยันต์ม้าเสพนางจึงเป็นยันต์ที่ให้ผลทางด้าน ราคะ ตัณหากามารมณ์อย่างรุนแรง ผู้ที่จะใช้ควรมีศีลธรรม นำไปใช้ในทางที่ดี กับผู้ที่ยังไม่มีเจ้าของ หรือแฟนของเรา และยังเลี้ยงดูเขาด้วยจะนับเป็นการดี.

-ขอบคุณท่าน Dark ม๊ากมาก!!!

ขอเสริมเรื่องวิชาเสน่ห์หน้าหมาให้ฟังหน่อยนะครับ เห็นว่าอ่านแล้วน่าจะอมยิ้มได้

วิชาเสน่ห์หน้าหมา อันนี้เท่าที่เคยเห็นมาเป็นของครูบาแก้ว วัดร่องดู่ จ.พะเยา ปัจจุบันท่านมรณภาพแล้ว ที่ผมเคยเห็นมานั้นเป็นของรุ่นพี่ท่านหนึ่งซึ่งตอนนี้ได้ย้ายรังไปอยู่กับรุ่นพี่อีกท่านหนึ่งแล้ว เป็นในรูปแบบของตะกรุดครับ โดยดอกนี้ครูบาแก้ว ท่านจารมือเอง ปลุกเสกเองตามสายวิชาของท่าน แล้วใส่ปลอกพลาสติคใช้คาดเอว

เคล็ดลับวิธีใช้ก็คือ เมื่อแขวนตะกรุดนี้แล้ว ให้เขียนคำว่า หมา ตัวโต ๆ ด้วยปากกาติดตรงหน้าผากของผู้ใช้ เมื่อเดินไปที่ไหน หากมีหญิงสาวคนไหนยิ้มให้ไม่ว่ากี่คนก็ตาม รับรองเสร็จทุกราย...

แต่จนถึงทุกวันนี้ ผมยังไม่เคยเห็นรุ่นพี่ท่านนี้ทดลองใช้เลยครับ ผมยังตั้งตาชมอยู่ครับ...

ขอบคุณครับสำหรับข้อมูลดีๆ

ขอบคุณพี่ๆสำหรับข้อมูลดีๆครับ บอกตรงๆครับ ที่ถามไม่ใช่เพราะไม่ศรัทธานะครับ แต่ว่า เกรงว่า ถ้าบูชาแล้ว จะเจอสิ่งแปลกๆอ่ะครับ ก็เลยรู้สึกกลัวครับ

วิชาเดียวกัน แต่ก็ใช่ว่าจะเหมือนกันนะัครับ อยู่ที่คนสร้างและปลุกเสกด้วย แต่ที่อาจมีอะไรแปลก ๆ ก็พวกยัดผียัดพรายนั่นแหละครับ ถ้ายัดแล้วกำกับเป็นก็ดีไป แต่ถ้าวิชาไม่ถึงจริง เอาอัปรีย์เข้าตัวชัด ๆ

ต้องระบุแยกให้ด้วยว่าเป็นของใครสร้าง ถ้าเผื่อว่าผมรู้จักจะวิเคราะห์ให้ฟังได้ แต่ถ้าไม่รู้จัก ก็คงต้องบอกว่าไม่รู้จักนะครับ นั่งเทียนเขียนข้อมูลไม่ได้ มันไม่ถูกหลักจรรยาบรรณ.

วิชาม้าเสพนางที่คนสร้างเก่งจริงโดยเน้นไสยเวทย์เพียว ๆ ก็ครูบาวัง วัดบ้านเด่น จ.ตาก แต่ปัจจุบันไม่ต้องตามหานะครับ เก๊ทั้งนั้นเลย ของจริงหายากมาก ๆ แต่ถ้าจะเอาเกจิรุ่นใหม่สร้าง ต้องดูตัวบุคคลด้วย บางคนวิชาไำม่ถึงก็มีครับ สมัยนี้จะสร้างพระสร้างเครื่องรางขาย จ้างเขากดปั๊มที่โรงงาน ต้นทุนองค์แค่ 2-3 บาท แต่เอามาขายให้บูชาองค์ละเป็นร้อยเป็นพัน ถ้าเสกจริงทำได้ขึ้นจริงก็ถือว่าคุ้ม อีก 97-98 บาทเป็นค่าวิชา แต่ถ้าได้มาแล้ว ไม่ดังประสงค์คงเป็นแค่ปูนเปล่า ๆ ผ้ายันต์เปล่า ๆ ไม่มีความขลังใด ๆ ก็ขาดทุนแน่ ๆ เลย...

ผมส่งข้อความส่วนตัวไปหาคุณ dark แล้วครับ ผมไม่อยากเอ่ยชื่อผู้สร้างครับ ขอโทษด้วยครับ

ขอรายละเอียดมากกว่านี้อีกหน่อยค่ะ...

เฉพาะวิชาม้าเส ...
ต้นฉบับโพสโดย cho เมื่อ 11-5-2010 20:57

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

โห ชัดเจนครับ เจ้าเมือง

ได้ประโยชน์มาก ๆ เลยท่าน

ได้ความรู้กันอีกแล้วครับ

สุดยอดคับ

อยากได้ตะกรุดหน้าหมาจังคับ

ถ้าได้มาจะลองคับ

....