กลอนธรรมะและข้อคิดดีๆ

เรียนชีวิต อย่าแสวง จากแหล่งนอก

อย่าเข้าไป ในคอก แห่งศาสตร์ไหน

อย่ามัวคิด ยุ่งยาก ให้ผากใจ

อย่าพิจารณา จาระไน ให้นุงนัง

อย่ายึดมั่น นั่นนี่ ที่เรียกกฎ

มันตรงตรง คดคด อย่างหมดหวัง

จงมองตรง ลงไปที่ ชีวิตัง

ดูแล้วหยั่ง ลงไป ในชีวิต

ให้รู้รส หมดทุกด้าน ที่ผ่านมา

ให้ซึมซาบ วิญญาณ์ อย่างวิศิษฎ์

ประจักษ์ทุกข์ ทุกระดับ กระชับชิด

ปัญหาชีวิต จะเผยออก บอกตัวเองฯ

สาธุ สาธุ สาธุ ......

ตอบกลับ 32# kaineverdie


    สาธุ

มองแต่แง่ดีเถิด

• เขามีส่วน เลวบ้าง ช่างหัวเขา
  จงเลือกเอา ส่วนที่ดี เขามีอยู่
  เป็นประโยชน์ โลกบ้าง ยังน่าดู
  ส่วนที่ชั่ว อย่าไปรู้ ของเขาเลย
• จะหาคน มีดี โดยส่วนเดียว
  อย่ามัวเที่ยว ค้นหา สหายเอ๋ย
  เหมือนเที่ยวหา หนวดเต่า ตายเปล่าเลย
  ฝึกให้เคย มองแต่ดี มีคุณจริง ฯ

มอง-มอง-มอง

• มองอะไร มองให้เห็น เป็นครูสอน
  มองไม้ขอน หรือมองคน มองค้นหา
  มองเห็นความ เสมอกัน มีปัญญา
  มองเห็นว่า ล้วนมีพิษ: อนิจจัง
• มองทุกข์สุข ก็จงจ้อง มองให้ดี
  มองว่าเป็น อย่างที่ คนเราหวัง
  มองว่าเป็น ตามปัจจัย ให้ระวัง
  มองจริงจัง ก็จักเห็น เป็นธรรมดา
• มองโดยนัย ที่มันสอน จะถอนโศก
  มองเยกโยก มันไม่สอน ร้อนเป็นบ้า
  มองไม่เป็น โทษผีสาง นางไม้มา
  มองถูกท่า ไม่คว้าทุกข์: มองถูกจริง!

มองถูก ทุกข์คลาย

• มองอะไร ให้เห็น เป็นครูสอน
  มองไม้ขอน หรือมองคน ถ้าค้นหา
  มีสิ่งสอน เสมอกัน มีปัญญา
  จะพบว่า ล้วนมีพิษ อนิจจัง
• จะมองทุกข์ หรือมองสุข มองให้ดี
  ว่าจะเป็น อย่างที่ เรานึกหวัง
  หรือเป็นไป ตามปัจจัย ให้ระวัง
  อย่าคลุ้มคลั่ง จะมองเห็น เป็นธรรมดา
• มองโดยนัย ให้มันสอน จะถอนโศก
  มองเยกโยก มันไม่สอน นอนเป็นบ้า
  มองไม่เป็น จะโทษใคร ที่ไหนมา
  มองถูกท่า ทุกข์ก็คลาย สลายเอง ฯ

มองฟ้าปะดิน

• แรกมองฟ้า ก็เห็นว่าง อย่างเขาว่า
  ไม่เห็นพวก เทวดา คลาสวรรค์
  ยิ่งมองไป ยิ่งว่างมา สารพัน
  จิตใจมั่น ยิ่งเห็นว่าง อย่างสุดใจ
• กลับได้เห็น สาระหนึ่ง ซึ่งความว่าง
  มอบให้อย่าง แก่นสาร ปานดินใหม่
  เป็นแผ่นดิน เย็นและหยุด กว่าจุดใด
  ทรงคุณใหญ่ เรียก "อมตะ มหานคร"
• เป็นที่ตั้ง เย็นสนิท แห่งจิตว่าง
  กิเลสร้าง ทุกข์หาย ไร้โศกศร
  เป็นแดนดิน ที่คงมั่น นิรันดร
  นี่แลตอน ที่มองฟ้า แล้วปะดิน ฯ

จะดูโลกแง่ไหนดี?

• จงดูเถิด โลกนี้ มีหลายแง่
  ดูให้แน่ น่าสรวล เป็นชวนหัว
  หรือชวนเศร้า โศกสลด ถึงหดตัว
  ดูให้ทั่ว ถ้วนความ ตามแสดง
• จะดูมัน แง่ไหน ตามใจเถิด
  แต่ให้เกิด ปัญญา มาเป็นแสง
  ส่องทางเดิน ชีวา ราคาแพง
  อย่าให้แพลง พลาดพลั้ง ระวังเอย ฯ

โลกเปรียบศาลาให้อาศัย

• โลกนี้เปรียบ ศาลา ให้อาศัย
  ประเดี๋ยวใจ ผ่อนพัก แล้วจักผัน
  ทางที่ดี เมื่อพราก ไปจากมัน
  ควรสร้างสรร ส่งเสริม เพิ่มคะแนน
• เมื่อเราได้ เกิดมา ในอาโลก
  ได้พ้นโศก พ้นภัย สบายแสน
  จึงควรสร้าง สิ่งชอบ ไว้ตอบแทน
  ให้เป็นแดน ดื่มสุข ขึ้นทุกกาล
• คุณความดี ของท่าน กาลก่อนก่อน
  ที่ท่านสอน ไว้ประจักษ์ เป็นหลักฐาน
  เราเกิดมา อาศัย ได้สำราญ
  ควรหรือผ่าน พ้นไป ไม่คำนึง ฯ

โลกนี้คืออะไรแน่?

• โลกนี้คือ ถ้ำมืด ไม่เห็นแสง
  ไม่มีความ แจ่มแจ้ง ไม่เฉลียว
  คิด-พูด-ทำ โมหา ไปท่าเดียว
  ลองคิดเที่ยว โลกสว่าง ข้างหน้ากัน!
• โลกนี้คือ ร่มไม้ ได้อาศัย
  บัดเดี๋ยวใจ พักร้อน แล้วผ่อนผัน
  ออกไปสู่ โลกอื่น อีกหมื่นพัน
  ไยยึดมั่น หมายมี โลกนี้นาน!

โลกนี้คือทางผ่านและบทเรียน

• โลกนี้เหมือน ทางผ่าน ที่รกเลี้ยว
  เพื่อทนสู้ อดเปรี้ยว ไปกินหวาน
  พ้นโลกนี้ มียิ่ง กว่าอ้อยตาล
  เมื่อพบพาน "อมฤ-ตโลกา!"
• โลกนี้เพียง บทเรียน ให้เพียรอ่าน
  หมั่นวิจารณ์ ตื้นลึก รีบศึกษา
  ให้รอบรู้ แจ่มจน พ้นมายา
  แล้วโลกมา เป็นบ่าว เราร่ำไป!

โลกคือเครื่องลองและโรงละคร

• โลกนี้คือ เครื่องลอง ของมารร้าย
  ไว้สอบไล่ ว่าใคร ยังหลงใหล
  ว่าใครบ้า ใครเขลา เฝ้าจมใน
  หล่มโลกใหญ่ ติดตัง ทั้งชั่วดี!
• โลกนี้ ที่แท้คือ โรงละคร
  ไม่ต้องสอน แสดงถูก ทุกวิถี
  ออกโรงกัน จริงจัง ทั้งตาปี
  ตามท่วงที อวิชชา ลากพาไป!

โลกเปรียบมหาสมุทรและกรงไก่

• โลกนี้เปรียบ ปานว่า มหาสมุทร
  ปลามนุษย์ ผุดว่าย อยู่ไหวไหว
  เพราะตัณหา หมื่นวิถี เข้าจี้ใจ
  วิ่งขวักไขว่ เหยื่อดี มีไม่พอ!
• โลกนี้คือ กรงไก่ เขาใส่ไว้
  จะนำไป แล่เนื้อ ไม่เหลือหลอ
  จิกกันเอง ในกรง ได้ลงคอ
  เฝ้าตั้งข้อ รบกัน ฉันนึกกลัว!

จะดูโลกแง่ไหนดี?

• จงดูเถิด โลกนี้ มีหลายแง่
  ดูให้แน่ น่าสรวล เป็นชวนหัว
  หรือชวนเศร้า โศกสลด ถึงหดตัว
  ดูให้ทั่ว ถ้วนความ ตามแสดง
• จะดูมัน แง่ไหน ตามใจเถิด
  แต่ให้เกิด ปัญญา มาเป็นแสง
  ส่องทางเดิน ชีวา ราคาแพง
  อย่าให้แพลง พลาดพลั้ง ระวังเอย ฯ

โลกรอดเพราะกตัญญู

• อันบุคคล กตัญญู รู้คุณโลก
  อุปโภค บริโภค มิให้หลาย
  ข้าวหรือเกลือ ผักหรือหญ้า ปลาหรือไม้ ฯลฯ
  รู้จักใช้ อย่าทำลาย ให้หายไป;
• อนึ่งคน ต่อคน ทุกคนนี้
  ล้วนแต่มี คุณต่อกัน นั้นเป็นไฉน
  มองให้ดี ดูให้เห็น เช่นนั้นไซร้
  โลกรอดได้ เพราะกตัญญู รู้คุณกัน;
• ประเทศชาติ ศาสนา มหากษัตริย์
  รวมเป็นอัต-ตภาพไทย ใหญ่มหันต์
  รอดมาได้ เพราะรักใคร่ อย่างผูกพันธ์
  เพราะกตัญ- ญูมี ที่ใจเอย ฯ