แก้ไขล่าสุด chayadaj เมื่อ 2-11-2010 11:40
เรามีทางเลือกว่าเราจะเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหา
หรือจะเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา
เราอยู่เฉยๆไม่ได้หรอก
ถ้าเราไม่ช่วยแก้ เราก็ช่วยก่อ
ในสมัยนั้นมีปัญหาสังคมมากมาย
ทั้งเรื่องความยากจนและความรุนแรง
ซึ่งเป็นเรื่องที่ท่านอาจารย์สนใจ
ท่านสนใจเรื่องการปฏิรูปสังคม
ทำอย่างไรสังคมจึงจะดีขึ้น
ทำให้คนยากจนและการเอารัดเอาเปรียบน้อยลง
ท่านอยากจะช่วยสังคม
การออกบวชนั้นไม่ใช่จะช่วยให้เลิกสนใจปัญหาเหล่านี้
ท่านเข้าใจและเชื่อว่า
ปัญหาทั้งหลายทั้งปวงล้วนเกิดจากจิตใจของมนุษย์
การแก้ที่ระบบการปกครอง และการจัดระเบียบสังคม
คงจะไม่ถึงรากเหง้าของปัญหา
ถ้าจิตใจของคนยังคงเต็มไปด้วยโลภ โกรธ หลง
ระบบใดใดก็ตามก็ค่อยเสื่อมไป
เพราะระบบต่างๆไม่มีอะไรนอกจากผู้ที่อยู่ในระบบ ...
และถ้าผู้อยู่ในระบบขาดคุณธรรม
ระบบนั้นจะบังคับให้คนมีคุณธรรมไม่ได้
ฉะนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดคือจิตใจมนุษย์
เราจึงต้องฝึกและพัฒนาจิต
แต่ก่อนที่เราจะพัฒนาจิตใจของคนอื่นได้
เราต้องพัฒนาจิตใจของตนเองก่อน
ท่านอาจารย์จึงออกบวชโดยหวังความสงบ หวังปัญญา
และหวังการพ้นทุกข์ส่วนตัว
แต่ในขณะเดียวกันท่านถือว่าเป็นการช่วยเหลือสังคม
และเป็นการช่วยเพื่อนมนุษย์ที่ดีที่สุดด้วย
อย่างน้อยที่สุดท่านก็ได้งดเว้น จากการเบียดเบียนผู้อื่น
แต่ถ้าดีกว่านั้น
ท่านก็จะได้ความรู้ความเข้าใจในเรื่องความเป็นมนุษย์
และจะได้แบ่งปันความรู้นั้นให้คนอื่นต่อไป
ท่านอาจารย์แนะนำให้เราตั้งอุดมการณ์ เหมือนท่านว่า
ชาตินี้ขอเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหา
ขอเป็นผู้ช่วยแก้ปัญหา
อย่าได้เป็นผู้ก่อปัญหาเลย
[พระอาจารย์ชยสาโรภิกขุ สถานพำนักสงฆ์บ้านบุญ
บ้านไร่ทอสี จ.นครราชสีมา]
|