โลกนี้ไม่มี 'แม่กระป๋อง' ขาย!!

"วัยรุ่นที่ตั้งครรภ์และไม่พร้อมจะดูแลลูก จำเป็นต้องเอาลูกไปไว้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หรือทิ้งให้คนอื่นเลี้ยง ถือว่าบาปไหมคะ"

ว.วชิรเมธี : คำว่าบาปมี 2 ความหมายนะ บาปปัจจุบันคือความเดือดเนื้อร้อนใจ รู้สึกผิดไปทั้งชีวิต มีลูกแต่เอาลูกไปทิ้งถังขยะ วางใต้ต้นไม้ วางป้ายรถเมล์ ทำเป็นลืม บาประยะยาวในอนาคตอันไกลคือ คุณจะเป็นคนที่ถูกทิ้งเหมือนกัน ทางแก้ก็คือ ชายหนุ่มหญิงสาว ถ้าคุณมีความรัก คุณต้องมีความรับด้วย คือความรับผิดชอบ "ความรักให้มาพร้อมกับความรับ" หากไม่พร้อมต้องหาวิธีป้องกัน หนักกว่านั้นคือทำแท้ง พอถึงวันแม่หรือวันหนึ่งที่คุณเป็นแม่คนจริงๆ ขึ้นมา คุณจะสะเทือนใจแค่ไหน ฉันเป็นแม่ที่ทำแท้งลูก แล้วคิดว่าวิญญาณลูกที่ถูกทำแท้งจะคิดถึงเราในแง่ดีไหม...
         
เวลาที่เราคุยกับคุณแม่ทีไรต้องเกิดมีปากเสียง ทะเลาะ ไม่เข้าใจกันทุกครั้ง จะทำอย่างไรดีคะ
         
ว.วชิรเมธี : แม่บางคนชอบสอนลูกด้วยวิธีการเปรียบเทียบลูกตัวเองกับลูกคนอื่น... "ดูลูกคนอื่นเขาสิ..."เป็นวิธีการสอนที่ไม่ฉลาด เพราะจะทำให้ลูกรู้สึกไม่ดีกับตัวอย่างที่ถูกยก และเป็นการประจานลูกต่อหน้าคนอื่น ลูกจะรู้สึกย่ำแย่มาก บางครั้งแม่อาจใช้วิธีพูดจาประชดประชันลูก ด่าทอ จะทำให้ลูกขาดความเชื่อมั่น วิธีการพูดของคนเรามันสำคัญมาก พูดเป็นทำให้ปากเราเป็นช่อดอกไม้ หากพูดไม่เป็นปากของเรากลายเป็นหอกพุ่งใส่อกคนอื่นๆ ดังนั้น ฝากคุณพ่อคุณแม่ทั้งหลาย คำพูดมันเป็นศิลปะ เปลี่ยนคำด่าเป็นคำแนะนำ เปลี่ยนการประชดประเทียบเป็นการให้กำลังใจดีกว่า ขอให้เชื่อไว้อย่างหนึ่ง การพูดให้กำลังใจได้ผลกว่าการพูดเหน็บแนม... คำชมเป็นสิ่งที่มนุษย์อยากฟัง เปลี่ยนการตอกตะปูใส่หัวใจของลูก เป็นการโยนช่อดอกไม้ใส่มือลูกจะดีกว่า
         
ถึงวันแม่ทีไร ลูกหลายคนนึกถึงแม่ที่ทิ้งไป แม่ที่เป็นคนไม่ดีด้วยความเจ็บปวดทุกครั้ง ควรปฏิบัติอย่างไรดี
         
ว.วชิรเมธี : ลูกที่ฉลาดถ้าเห็นว่าแม่ผิดพลาดต้องบอกตัวเองว่า หนึ่ง เราต้องไม่ซ้ำเติมท่าน เพราะถือว่าในฐานะมนุษย์ทุกคนย่อมมีสิทธิ์ผิดพลาดกันได้ทั้งนั้น ให้อภัยท่านเถอะนะ แล้วบอกตัวเองว่าความผิดพลาดของแม่จะต้องเป็นบทเรียนให้เรา ในยุคสมัยของแม่ แม่เคยเป็นแม่ที่ใช้ไม่ได้ แต่ในยุคสมัยของฉัน ฉันจะเป็นแม่ชั้นนำให้ดู พลาดที่แม่แล้วมาแก้ที่ลูก ถ้าทำได้อย่างนี้ อย่าไปซ้ำเติมใครให้เป็นบาปเป็นกรรมกับตัวเอง นี่คือทางออกที่ดี และเป็นทางสายกลางสำหรับลูกที่ระลึกถึงแม่ที่ไม่ได้ดังใจ วันแม่มีความสำคัญมากกว่าแค่จะระลึกถึงพระคุณแม่ แต่มีความหมายเชิงบวกอีกอันหนึ่ง ยิ่งแม่กับลูกมีปัญหาแคลงใจก็ควรมาพูดคุยกัน เคลียร์กัน อภัยให้กัน ลูกก็ควรทิ้งพยศ ลดมานะ ละทิฐิ... หากวันหนึ่งเราไม่มีแม่ แล้วเราเดินเข้าซูเปอร์มาร์เก็ตจะเจอแม่กระป๋องตามเชลฟ์ไหม วันแม่เป็นวันแห่งการเริ่มต้นสร้างความสัมพันธ์ที่ปกติของแม่และลูกได้ ขอให้เป็นวันเจรจาสันติภาพ ให้มีแม่มีลูกกลับมาสู่อ้อมกอดกันอีกครั้ง

ถ้าพ่อแม่อยากไปปฏิบัติธรรมะ แต่ลูกห้ามไว้เพราะกลัวจะไปอยู่ลำบากที่วัด ไม่ทราบว่าบาปมั้ย และระหว่างการปฏิบัติธรรมที่วัดกับปฏิบัติเองที่บ้านจะได้ผลเท่ากันไหมคะ
         
พระอาจารย์คึกฤทธิ์ : กาย วาจา จิต อยู่ที่ไหนมันก็ดีที่นั้น ไม่ใช่อยู่วัดแล้วจะต้องดีที่วัด ในเรื่องการห้ามแม่ไม่ให้ไปวัดนั้น โยมลองคิดดูแล้วกัน ขนาดแค่การห้ามคนไม่ให้ทาน พระตถาคตบอกว่าแค่ห้ามผู้อื่นให้ทาน ผู้นั้นไม่ใช่มิตร เป็นอมิตร เป็นการทำอันตรายต่อลาภของปฏิคา 6 ผู้รับทานกำลังจะได้รับทานนั้น เราดันไปห้ามอีก แล้วเป็นการขุดรากตัวเองด้วย ตัวเองกำลังจะได้อานิสงส์จากการให้ทานนะ นี่ขนาดแค่ให้ทานนะ แล้วห้ามคนจะปฏิบัติธรรมซึ่งมีอานิสงส์มากกว่าการให้ทานเป็นร้อยเท่า โยมคิดว่ามันน่าจะควรไหม
         
อยากทราบว่าจะมีวิธีไหนที่จะทำให้คุณพ่อคุณแม่ภูมิใจในตัวเราได้บ้าง เพราะไม่ใช่เด็กเรียนเก่ง
         
พระอาจารย์คึกฤทธิ์ : ก็ไม่จำเป็นต้องเอาความเก่งมาเป็นเครื่องวัด เราก็ฝึกมีธรรมะไปด้วย เวลาเรามีธรรมะเดี๋ยวเราก็จะพลิกตัวกลับมาได้ มันจะรู้สึกนึกได้ พระพุทธเจ้าให้ฝึกจิต ถ้าจิตดีแล้วทุกอย่างดีหมด เธอปรารถนาสิ่งใดเธอจะได้สิ่งนั้นตามปรารถนา ปัญหาอุปสรรคมันจะลดลงไปเรื่อยๆ
         
เวลาทะเลาะกับคุณแม่ คุณแม่มักพูดว่าไม่น่าเกิดมาเลย รู้อย่างนี้เอาขี้เถ้ายัดปากเสียดีกว่า ทำให้รู้สึกน้อยใจและโกรธท่าน เถียงท่านในใจว่า ก็ไม่ได้บอกให้แม่ทำให้เกิดมานี่ ไม่ทราบว่าคิดแบบนี้ผิดไหม        
พระอาจารย์คึกฤทธิ์ :แม่คิดอกุศล พูดอกุศล ก็เป็นเรื่องของแม่นะ ภพอันเป็นอบายเกิดกับแม่ ไม่ได้เกิดกับเรานะ แต่ถ้าเราอกุศลตอบ ภพอันเป็นอบายก็เกิดกับเรา ถ้าเกิดแม่รักษาจิตได้แล้ว แต่เรารักษาจิตไม่ได้ เราไปด่าแม่ อกุศลเกิดขึ้น อบายเกิดกับเราไม่ได้เกิดกับแม่ ดังนั้น ทุกคนต้องระมัดระวังตัวเอง ต้องรักษาจิตตัวเองไม่ให้ไปตกในอกุศล อกุศลเกิดขึ้นแล้วพระศาสดาบอกว่า ให้เธอรีบทิ้งให้ไวที่สุด เปรียบเหมือนถ้าไฟลุกไหม้เสื้อผ้าโยมอยู่ตอนนี้ โยมคงต้องดับให้ไวที่สุด เมื่ออกุศลเกิดขึ้นพระศาสดาบอกว่า เธอต้องใช้ความเพียรอย่างแรงกล้าอย่างไม่ถอยกลับ ใช้สติ การระลึกได้สัมปชัญญะ ความรู้ตัวอย่างแรงกล้า เพื่อที่จะดับอกุศลนั้นอย่างเร่งด่วน โยมไม่ต้องไปต่อล้อต่อเถียง ใครว่าเรา พระพุทธเจ้าบอกว่าให้ตั้งใจฟังเขาให้ดี ถ้าเขาว่าถูกก็ดีแล้ว เราก็ไปแก้ไข ถ้าเขาว่าผิดก็บอกว่าสิ่งนี้ไม่มีในเรา อย่าพึงทำความพอใจ ความไม่พอใจตรงนั้น
         
ทุกวันนี้คุณพ่อคุณแม่ต้องการให้เรียนหนังสืออย่างเดียว ไม่จำเป็นต้องช่วยทำงานบ้านเลย ท่านคิดอย่างไร
         
พระอาจารย์คึกฤทธิ์ : ก็จะทำให้ลูกขาดความรับผิดชอบ ไม่รู้จักการใช้ชีวิต ต้องมอบความรับผิดชอบให้ลูกบ้าง ให้รู้จักดูแลตัวเอง ห้องของตัวเองต้องดูแลเป็น เรียนอย่างเดียวมันจะรอดไหม ดอกเตอร์นะเต็มประเทศไปหมด แต่ดอกเตอร์ที่ชุ่ย กิริยามารยาทไม่ดี ขาดความรับผิดชอบ คนเขาก็ไม่เอาเหมือนกันนะ ถ้าความรู้เท่ากันมา 10 คน เขาก็ต้องเลือกคนที่มารยาทดี มีความรับผิดชอบ มีวินัย มีความเกรงอกเกรงใจ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ต้องถูกฝึกตั้งแต่เด็ก เราจะโดดเด่นกว่าคนอื่นก็เพราะว่าเรามีคุณสมบัติพวกนี้ ความรู้เดี๋ยวมันก็เรียนทันกันได้ อีกอย่างโยมต้องมีธรรมะ ตัวธรรมะมันจะทำให้เกิดสิ่งเหล่านี้ขึ้นมา เพราะฉะนั้นโยมต้องรู้ว่าอะไรที่จะเป็นเหตุให้เจริญก้าวหน้าในทางโลกและทางธรรม ต้องสร้างเหตุอย่างไร

CHO'S TALK: เลิกคิดเรื่องน้อยใจว่าแม่ไม่รักไปนานแล้ว...ก็โลกนี้ไม่มีแม่กระป๋องขายจริงๆ ด้วย!...

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่