ของถูก ของดี ของจริง ยังมีอยู่ครับ

เป็นเรื่องเล่าประสบการณ์ที่เพิ่งผ่านมา ไม่ใช่พระเครื่องหรือของขลังที่ทุกคนหวังว่าจะอยู่บนศูนย์พระ

หรือมีเกจิท่านใดทำออกมา เพียงแต่ว่าเป็นเรื่องบังเอิญที่ผมได้ไปพบเจอมา แล้วเก็บมาเล่ากันเพื่อ

เป็นประสบการณ์และความบังเอิญที่มีโอกาสได้พบเจอ

เพื่อนๆคงเคยเดินตามตลาดนัด เห็นแผงพระที่มีชายหญิงนำมาวางขายแบกับพื้น ซึ่งอาจจะเอามาจากหิ้งพระ

บ้านตัวเองหรือบ้านคนอื่นก็แล้วแต่ แฮ่ๆๆๆ หรือตามท่าพระจันทร์ ไปคัดเอาเก่าๆๆหน่อยมาวาง หลอกขาย

พวกคนเดินทั่วไป กำไรองค์ละ 20-50 บาท พวกนี้มันก็เอาแล้วครับ ถือว่าได้ค่าข้าวค่ารถ ไม่ต้องทำงานเหนื่อย

พระที่พวกนี้ลองส่องธรรมดาก็รู้ว่าเก๊ อย่าว่าแต่ส่องเลย เปิดราคามาก็ผิดราคาแล้วจะแท้ได้ยังไง เพราะว่าพระบางองค์

มีชื่อราคาเป็นหมื่น แต่แผงพระพวกนี้เปิดราคา 250-300-500 บาท ผมก็ไม่เชื่อด้วยว่าพวกนี้จะตกควายเอาพระ

ดังพวกนี้มาขายโดยไม่ไปแห่ดูมาก่อน  เพื่อนๆๆคงเคยคิดเล่นๆๆใช่ไหม อาจจะมีพระแท้ที่มีราคาก็ได้ แต่ความจริง

ตั้งแต่มีอินเตอร์เน็ต ข้อมูลแพร่หลายมาก สามารถเทียบดูได้บางรุ่นกันแล้ว ยิ่งรุ่นดังๆๆข้อมูลเพียบวิธีการดู

ไม่เหมือนสมัยก่อน อยากรู้ว่าพระรุ่นนี้ดูยังไงต้องไปหาแผงหนังสือพระเครื่องเก่าๆๆ มาเปิดอ่าน แถมมันเก่าไม่อัพเดท

บล็อคเก๊รุ่นใหม่ด้วย 5555+ ฉะนั้นเรื่องเจอพระแท้ที่เค้านิยมเล่นหากันนั้น เลิกหวังได้ครับสมัยนี้ ที่แท้อาจมีพระทั่วไป

ที่ทำบุญแล้วได้รับแจกมา แผงพวกนี้ก็เอามาขาย 5 เหรียญ 100 เหรียญละ 50 บาทมั่ง มาเข้าเรื่องกันดีกว่า

ออกนอกเรื่องไปซะยาวเลย 5555+

เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา เดินจับจ่ายกับข้าวตามตลาดนัด ก็เจอแผงเดิมที่เคยไปส่องๆๆดูๆๆมา ที่ขายพระเก๊ ที่รู้เพราะ

เคยไปดูแล้วเจอเหรียญเศรษฐ๊หลวงปู่ดู่เลี่ยมอย่างสวย ยังไม่ได้ส่อง ถามราคาดู เจ้าของแผงบอกว่า 350 บาท

โอ้วพระราคาตลาดเล่นกัน 2 หมื่นกว่า แผงพระนี้เปิด 350 บาท ส่องดูก็เข้าใจ เก๊แถมไม่เนียนอีก ไม่ต้องส่องมาก

เข้าเรื่องต่อดีกว่าครับ เดินเข้าไปเยี่ยมๆๆส่องเพราะยังไม่รีบร้อนกลับบ้าน พระก็คงเดิมๆๆ ไม่มีใหม่ ถึงคงใหม่ก็เก๊

ไม่เก๊ก็ตลาดไม่นิยม แต่สายตากวาดไปเจอผ้ายันต์ อืมลองคลี่ๆๆดู มีหลายผืนเลย คลี่ไปดูๆๆ ก็เจอพวกยันต์ท้าวเวสสุวรรณ

ยันต์นางกวัก ที่ทำบุญแล้วเค้าให้มาทั่วๆๆไป ชื่อวัดก็ไม่รู้จักด้วย แต่ไปสะดุดกับผ้ายันต์ผืนนึง

ผ้ายันต์ไรว่ะเนี่ย งงงวยเกิดมาไม่เคยพบเคยเจอ พอจับปุ๊บ เฮ้ยๆๆๆๆ มึนครับ แถมหายใจแน่น หายใจไม่ออก

ต้องหายใจแรงๆๆ เหมือนอาการของขึ้นครับ ผมเผิมขนลุกเกลียว ตายแล้วกรูจะแปลงร่างกลางตลาดนัดหรือไงเนี่ย

เลยระงับตั้งสติแป๊บ ค่อยยังชั่ว เอคิดไปเองหรือป่าววะเรา หรือแถวนี้มีไรป่าวว้า ทำไมมันเป็นแบบนี้

ยืนพิจารณาผ้ายันต์นี้ อืมผ้าไรสีแดง แถมตัดเป็นรูปสามเหลี่ยม แถมไม่พอ เขียนยันต์ตัวนะ เขียนแบบไม่มีระเบียบ

เขียนเต็มผ้าเลย แถมอักขระไม่ต่อกัน เขียนไม่สวยอีกเอ้า  เลยคิดว่าใครเค้าทำเล่นๆๆป่าวหว่า เกิดมาไม่เคยเจอ

ยันต์ไรแบบนี้เขียนกระจายไปทั่วผ้า แถมเป็นอักขระตัวเดียวโดดๆๆ เขียนไม่สวยอีก จะเขียนสวยๆๆหน่อยก็ไม่ได้

แต่สภาพผ้านั้นเก่ามากครับที่เห็นมีคราบผุของผ้า ที่ผ้าผุกินตัวมันเอง ไม่ได้ผุเพราะแมลงกัดกิน แต่ยังสงสัย

เรื่องตอนจับผ้าผืนนั้นมาทีแรกไม่หาย พลังไรมันรุนแรงเช่นนี้ไม่เคยพบเคยเจอ เอาวะลองถามราคาเล่นๆๆดู

น่าจะไม่แพง

พี่ผ้ายันต์วัดไหนพี่ไม่มีชื่อวัดเลย

ไม่รู้ครับผมไปเหมาพระมาแถวอยุธยา เลยเอามาหมดจากหิ้ง

เท่าไหร่พี่ผืนนี้

เอา 20 ครับ

อืมจริงๆๆถ้าทั่วไปก็คงควักเงินไปและ 20 บาทไม่แพงเลย แต่ผมก็ได้ต่อไปเล่นๆๆซํกนิด

พี่ไม่มีชื่อวัดเลย 10 บาทได้ไหม

แผงพระก็ทำหน้าเอือมแต่พยักหน้าตกลง เป็นสไตล์ของเค้าแต่จริงๆๆ คงแอบยิ้มในใจ 5555+

ผ้ายันต์ไร ผืนเท่าฝ่ามือ ไม่มีชื่อวัด เขียนยันต์เหมือนคนเขียนเล่นๆๆ ขายได้ 10 บาทก็โอเคแล้ว

ส่วนเราคิดว่า ไม่รู้ว่ะ แต่เก่าใช้ได้ ยันต์ช่างมันติดใจตรงพลังที่เข้ามาเหมือนของจะขึ้นนี่แหละ

เอามาก็ใส่กาเป๋ากางเกงกลับบ้าน คิดในใจอืมท่าแรงจริงมันน่าจะมีไรเด็ดๆๆ เลยเดินตลาดนัดก่อนกลับ

อืมไหงวันนี้ผู้หญิงมันมองหน้าเราแปลกๆๆหว่า บางทีเดินผ่านมันก็หันมามอง เง้อไรว่ะเนี่ย

หรือผ้ายันต์นี้จะแรงจริง อืมได้เก็บคำถามเอาไว้

ได้เอาไปให้พระรูปนึงที่เชี่ยวชาญการจับพลังวัตถุมงคลดู

หลวงปู่ ผ้ายันต์ไรไม่รู้จับทีแรก เหมือนของจะขึ้นเลยครับ แต่ยันต์ทำไมเขียนมั่วๆๆก็ไม่รู้

ไม่เคยเห็นมาก่อนแบบนี้

หลวงปู่รับผ้าไปปุ๊บยังไม่ได้จับพลังเลย อุทานออกมาว่า เฮ้ยของเค้าแรงจริง ดีมาก ได้มายังไง

เดินตลาดนัดครับ จับแล้วมันขึ้นเลยเช่ามา 10 บาท

หลวงปู่บอกว่า เจ้าของเค้าคงไม่อยู่แล้ว ลูกหลานคงเอามาขาย ไม่รู้เรื่อง

โอ้วแสดงว่าของดีจริง ไม่ได้คิดไปเอง แต่ลองเอามาถามหลวงพี่อีกรูป

ว่าท่านจะรู้หรือป่าว หลวงพี่ผ้ายันต์นี้ทำไมยันต์มันเขียนไม่เหมือนยันต์ทั่วไปครับ

มันเขียนมั่วๆๆ แถมไม่สวย แต่มีพลังจับแล้วขึ้นเลย

อืมน่าจะเป็นผ้าประเจียด เป็นรูปสามเหลี่ยม การเขียนยันต์นี้ไม่ใช่ว่ามั่วๆๆ

แต่สมัยสงครามนั้นเวลาเขียนผ้ายันต์แจก จะมานั่งเขียนสวยๆๆไม่ได้

ต้องรีบเขียนเพราะต้องเขียนแจกหลายผืน แถมต้องใช้พู่กันกับหมึกเขียน

สมัยนั้นไม่มีปากกา เลยยันต์เลยออกมาแบบหวัดๆๆ

และจะเขียนแบบกระจายไปทั่วผ้า ผ้าที่ผุแบบนี้กินตัวเองได้ต้องมีไม่ต่ำกว่าร้อยปี

โอ้โหหหหหหหหหห นี่ได้ไรมาเนี่ย ฟลุ๊คจริงๆๆ คิดในใจ

หลวงพี่ถามเอามาจากไหน ตลาดนัดครับเค้าเหมาพระบ้านมา เห็นมันเก่าเลยเช่ามา

10 บาทครับ

เสียดายผมจับลงหลอดตะกรุดอาราธนาขึ้นคอไปแล้วเลยถ่ายมาได้แค่นี้ครับ

เล่ามาเป็นประสบการณ์สนุกๆๆกันครับ

อ่านแล้วเหมือนเราไปเดินดูเองเลยพี่ ละเอียดดี

พี่คงจะเคยร่วมทำบุญทำกรรมร่วมกับเจ้าของผ้ายันต์กระมั้งครับ  ถึงได้มาแบบง่ายๆ ครับ

ผมก็ชอบไปส่องแผงพระตามตลาดนัดเหมือนกันครับ

อ อ้วนเคยบอกผมว่าวัตถุมงคลทุกชิ้นมีเจ้าของที่แท้จริง การที่พี่ได้ผ้ายันมาง่ายๆนั่นอาจจะเพราะพี่เป็นเจ้าของที่แท้จริงก็ได้ครับ

ไหนรุปคับ  ไม่เหงรุปเลย