" ข้าพเจ้า นาย......ขอให้คำสัตย์วาจาว่า
ข้าพเจ้าจะไม่คิดคดทรยศต่อชาติ ศาสนา องค์พระมหากษัตริย์ บิดามารดา ครูบาอาจารย์ ผู้มีพระคุณ ศิษย์ร่วมสำนัก ไม่เสพ ไม่ค้า ไม่ขายยาเสพติด ไม่ค้ามนุษย์ ไม่ผิดลูกผิดเมียชาวบ้าน หากข้าพเจ้าผิดสัตย์วาจาครั้งนี้ ขอให้บังเกิดความฉิบหาย ต้องอสุนิบาต ต้องอาวุธ ต้องวิกลจริต เป็นบ้า..."
จากคำสาบานบทนี้ ผลของการสาบานทำให้ลูกศิษย์บางท่านที่ไม่ยอมปฏิบัติตามเช่นแอบค้ายา เสพยา ต้องถูกแรงครูเข้าทวงถามจนกลายเป็นคนสติไม่ครบบาท บางคนก็ล้มหายตายจากไป ยกเว้นอย่างเดียวที่อาจารย์ธรรมนูญบอกว่ายังไม่เคยปรากฏคือถูกฟ้าผ่าตาย
พูดถึงเรื่องความฮึกเหิม แน่นอน..ต้องมีเพราะความฮึกเหิมคือธรรมชาติของคนเรา แต่เราสามารถบอกพวกเขาได้ไหม ให้เขาเป็นคนดีได้ไหม หากส่วนหนึ่งของการเป็นคนดี คือ "การสามารถระงับยับยั้งชั่งใจ" เช่นประสบการณ์ที่พบมา เด็กวัยรุ่นสองคนซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซด์กันมา จอดหน้าสำนักฯแล้วรีบลงมาไหว้อาจารย์ สอบถามได้ความว่าเด็กทั้งสองคนนี้มีเรื่องชกต่อยกัน ระหว่างนั้นเหลือบมองเห็นว่า "ข้อมือ" มีรอยสักของสำนักฯปรากฏอยู่ จึงได้หยุดชก เมื่อทราบว่าเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกันแล้วจึงรีบบึ่งรถมาที่สำนักฯ เพื่อขอขมาอาจารย์ ด้วยกลัวว่ายันต์ที่พวกเขาสักไปจะเสื่อม..หลังจากนั้นทั้งคู่ก็จับมือเป็น เพื่อนกัน อาจารย์ธรรมนูญยังสอนต่อว่าให้ไปบอกกับกลุ่มเพื่อนๆ อย่าทะเลาะกันอีก
" เป็นอาจารย์ดีๆอีกท่านที่พี่น้องในชลบุรี ไปสักกับท่านเยอะมากครับ จึงอยากแนะนำให้เพื่อนๆในเมืองกาหลงรู้จัก เผื่อจะได้ไปฝากตัวเป็นศิษย์ท่านกันนะครับ "