พบหมอเขมร

                               
สมัครสมาชิก / เข้าสู่ระบบ เพื่อดูภาพขนาดใหญ่

จากหนังสือบันทึกของชาโดว์เล่ม 1 หน้า 129

เมื่อคืนวันที่ 3 มิถุนายน 2537 หลวงพ่อท่านฤาษีลิงดำสั่งลูกศิษย์ที่บ้านซอยสายลมให้ท่องคาถา"ภะสัมสัม วิสะเทภะ"ทุกวันเพื่อป้องกันคุณไสย หรือไสยศาสตร์ ซึ่งเวลานี้เล่นกันมากทั้งในและต่างประเทศ
ถ้าประชาชนช่วยกันท่องมากๆ จะช่วยป้องกันประเทศด้วย เมื่อใครสงสัยว่าจะโดนของให้ว่าคาถาบทนี้ทำน้ำมนต์ดื่มทันที
อ้อ...ก่อนว่าคาถาทุกบทต้องว่า นะโม 3 จบ ก่อนเสมอ
บางคนอาจไม่เชื่อ แต่ข้าพเจ้าเชื่อ และเคยพบหมอเขมรต้นตอมาแล้วโดยบังเอิญ
หลวงพ่อท่านเล่าให้พวกเราฟังเสมอ และย้ำว่า พวกลาว เขมร ทำเก่งมาก
นึกกลัว เจ้าประคู๊น ... ขออย่าให้ เจอะเจอเลย เจอจนได้เรื่องมาเขียนให้ท่านอ่านนี่แหละ

เมื่อปี พ.ศ.2525 หลวงพ่อท่านเตือนพวกเราว่า "ระวังภัยมืด"
ฝ่ายตรงข้ามที่คิดจะทำลายประเทศชาติ ทำลายศาสนา และทำร้ายองค์หลวงพ่อท่าน
โดยเฉพาะเมื่อเขาทำไม่สำเร็จเขาจะทำลายลูกศิษย์ แล้วท่านแจกเชือกยันต์แดงมีเหรียญรูปเหมือนของท่านคล้องอยู่ด้วย ท่านแจกพวกเราที่ตามท่านไปคลองวาฬ ประจวบฯ เมื่อข้าพเจ้าไปรับกับมือ
ท่านว่า "เอ๊า .. ป้องกันอันตราย"
เมื่อได้ยินแบบนี้เลยคิดว่าน่ากลัวเราจะโดนของ หรือท่านรู้ว่าเราเป็นคนตาขาวมั๊ง...
พวกเราคอยเตือนกันในหมู่ใกล้ชิด ที่ทำงาน และติดตามหลวงพ่อท่านไปไหนๆเสมอ
ปีนั้นพวกเราโดนกันหลายคนแต่ไม่เป็นไร เช่น
เสกหนังควายเข้าท้อง มีอาการปวดท้องมาก ถ่ายเหลว เมื่อชักโครกหรือราดน้ำไปแล้ว เหลือแต่แผ่นสีดำนิ่มๆ กว้างยาวประมาณ 1-2 นิ้ว ลอยให้เห็น
หลวงพ่อท่านว่า "แบบนี้คือหนังควายเสกเข้าท้อง ถ้ามีผลมันจะขยายใหญ่ขึ้นทุกทีๆจนคับพุงตาย"

อีกแบบคือเป็นเบ็ดตกปลาติดอยู่กับเส้นผม หวีผมอยู่ดีๆมีเบ็ดติดออกมาบ้าง
อีกแบบโดนยาสั่งมะเขือ ที่วัดรวมกันหลายคน แต่เปี๊ยกเป็นคนเดียว ปวดท้องมากกว่าถ่ายเหลวจนต้องให้น้ำเกลือกลางดึก
อีก 2-3 เดือน ท่านแม่ศรีประทับทรงบอกว่า "โดนยามะเขือสั่ง" นึกอยู่ตั้งนานถึงได้นึกออกว่าที่วัดเรากินมะเขือจริงๆ

เย็นวันหนึ่งข้าพเจ้าสำรวจกระถางบอนหน้าบ้าน เอ๊ะ... ใครเอาตะปูเป็นพวงมีสนิมตัวใหญ่ขนาดยาว 6 นิ้วมาวางทำไมนะ มันช่างทำเหมือนกันดีจริงๆ คือตัวเท่ากันและหักมุมเหมือนกันหมดทุกตัว
จับขึ้นมา นึกในใจว่า ใครมันส่งมาก็ส่งกลับคืนไปก็แล้วกัน
ท่องคาถา "เมสัมมุขขา สัพพาหะระติ เตสัมมุขขา" สองสามจบ
นึกเล่นโก้ๆงั้นเอง เพราะในกลุ่มเรายังไม่มีใครเคยมรอะไรแปลกกันเลย อีกหลายเดือนเมื่อคนอื่นมี จึงฉุกคิดได้ว่า นั่นแหละของจริง

ลูกสาวข้าพเจ้าไปช่วยงานทอดกฐินที่วัดท่าซุง นอนคืนแรกยังไม่หลับ เห็นผีเขมรผอมดำเป็นเด็กผู้ชาย นั่งเฝ้าข้างๆ ไม่นึกกลัวคิดว่าเด็กตัวแค่นี้สู้ได้ พอดึกๆง่วงมากมันอำเอาเลย สู้ไม่ได้ เรียกหลวงปู่ปานและหลวงพ่อท่านช่วยไล่ไป
ผีไปแล้ว รุ่งขึ้นลูกมึนหัว ปวดท้อง ท้องเสียเหมือนกัน
หลวงพ่อท่านว่า "ควรจะดีใจ ที่เขาทำมาแล้วไม่มีผล ที่ออกมาแบบนั้นเพื่อให้เรารู้ตัวว่าเขาปล่อยมาจริงๆ"
พวกเราไม่กลัว แต่แอบตื่นเต้นเงียบๆ ดังไปจะเป็นที่แตกตื่นให้คนกลัวเปล่าๆ

บันทึกของชาโดว์ เล่ม1 หน้า 132

นั่งเฉยสบายอยู่บนพระนิพพาน ใจมันนึกขึ้นว่าไปบ้านหมอดู กราบท่านทั้งสามองค์ขอให้ท่านช่วย
เห็นผีลำบากหลายคนน่าสงสาร ล่ามโซ่บ้าง ขังกรงบ้าง เลยแผ่เมตตาขอบารมีพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์
พระปัจเจกพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทุกๆพระองค์ พระอาจารย์ พรหม เทวดา ท่านปู่ท่านย่าท่านตาท่านยาย
ท่านพ่อท่านแม่ในอดีตชาติ ขอหมดไม่มีเหลือ แถมยังทวงบุญคุณท่านอีก คือความดีทั้งหมดที่ลูกเคยทำบุญกุศลรับใช้ท่านในอดีตจนถึงปัจจุบันนี้ และที่ได้ช่วยหลวงพ่อทำงานวัด
ช่วยสอนคนไปพระนิพพานได้หลายคนแล้วนั้น บุญที่เกิดกับข้าพเจ้าเพียงใด ขอให้ผีลำบากเหล่านี้จงได้รับเพียงนั้น
และจะทำสังฆทานให้อีกด้วย สว่างพรึบขึ้นคล้ายๆใครเอาไฟฉาย ฉายหน้า เห็นพระพุทธองค์ หลวงพ่อท่านชัดอยู่ข้างหน้าตลอด ผีหลุดสบายแล้ว ใจจังตื่นอยู่ ไม่อยากนอน สวดมนต์ท่องคาถาดีกว่า มีหลายบท
บทไหนได้มาก่อน ว่าก่อนเรื่อยๆไป ทีละบทๆ

หลวงพ่อท่านเคยบอกว่าขณะที่เราท่องคาถาถูกแม่นยำ ขณะนั้นจิตเราอยู่ในฌานได้บุญแล้ว ข้าพเจ้าจึงท่องทุกวัน กันลืมด้วย ยิ่งท่องในใจยิ่งเร็วดี คาถาจะเรียงกันตามลำดับได้ก่อนหลัง โดยที่เราไม่ต้องนึก ความเคยชินเป็นเอง
ยิ่งเราเอาจิตขึ้นไปสูงมากเท่าไร คาถายิ่งผ่านไป และหมดเร็วเท่านั้น ไม่ต้องกังวลว่ากี่จบนะ เราเคยตั้งใจท่องบทไหนกี่จบตั้งแต่สมัยที่ยังทำมโนมยิทธิไม่ได้ต้องนับไว้ ใช่ไหม...
เมื่อทำมโนมยิทธิได้แล้ว จิตจะหยุดเอง เปลี่ยนบทเอง นอกจากจะมีเหตุการณ์อะไรเฉพาะเกิดขึ้นคาถาบทนั้นจะสะดุด
คือไม่อยากเปลี่ยนบท เราพอจะเดาได้ว่าจะมีเหตุอะไรเกิดขึ้น เช้ามืดวันนั้นจิตมันเป็นหนึ่ง สว่างสบาย
คาถาว่าในใจเรื่อยๆ จนถึงบทต่ออายุ เห็นหน้าหมอดูโผล่ขึ้นมาชัด กราบเรียนถามพระพุทธองค์ๆท่านบอกว่า
ผีที่เราปล่อยเมื่อกี้จะฆ่าหมอดู (ตอนนั้นยังไม่รู้ว่าเราปล่อยผีหรอกนะ เห็นเขาลำบากอยากจะให้เขาสบายเท่านั้นเอง)
ท่านสั่งให้ว่าคาถาต่อไป บทต่ออายุนี้ ถ้าเขียนยาวตั้งหน้ากระดาษ ปกติท่องวันละจบเดียวเท่านั้น
เช้านั้นใจท่องไม่ยอมหยุด ขณะที่ท่องเห็นเหมือนตัวเองเอาด้ายสายสิญจน์วนรอบตัวหมอดูด้วย รู้สึกว่าคาถาได้ประมาณ 5 จบมั๊ง ใจเปลี่ยนท่องบทอื่นต่อไปอีก
เมื่อถึงบทส่งคืน คือใครส่งมาดีไคืนกลับไป ใครส่งร้ายมา ร้ายนั้นกลับไป ที่ว่า
"เมสัมมุขขา สัพพาหะระติ เตสัมมุขขา สัพพาหะระติ" เท่านั้น หนังตาที่หลับดีๆมันกระพริบอย่างแรงพั๊บๆชอบกล
จะหลับก็ไม่หลับ จะลืมก็ไม่ลืม ไม่เคยเป็นอย่างนี้สักที ใครปล่อยอะไรมามั๊ง ...หรือ หมอดู
เอาลูกประคำทำพิธีแล้วอย่างดีมานับส่งคืน 108 จบ แล้วต่อบทอื่นจนหมด
แล้วอุทิศส่วนบุญแผ่เมตตาจนหมดอย่างเคย แล้วหลับต่อจนสาย

เมื่อความเพลียความง่วงหมดไป ทีนี้ได้คิด ที่เรารู้เมื่อเช้ามืดนั้นจริงไหมหนอ...ชักกลัวหมอผีขึ้นมาแล้ว
ไม่อยากให้มาบ้าน กลัวเอาผีมาทำอะไรเรา นึกกราบขออาราธนาบารมีพระพุทธเจ้า หลวงปู่ปานและหลวงพ่อท่าน
ซึ่งเคยบอกกับลูกว่า (หมายถึงกายเนื้อบอกกายเนื้อนะ ไม่ใช่จิต ข้าพเจ้าถึงกล้าเอามาเขียนหรือเอ่ยถึงท่านทุกครั้งด้วย)
ถ้าจะไม่ให้ผีอื่นเข้าบ้าน ให้บอกพ่อปู่ พระภูมิเจ้าที่บ้าน ท่านกันไว้ หรือเราไม่เชิญเจ้าของผีเข้าบ้าน ผีก็เข้าไม่ได้
วันนี้ลูกเชิญเขาไว้แล้ว ถ้าเขามาขอให้ท่านจัดการ มาแต่ตัว ขอผีหรืออะไรไม่รู้ที่เขาเลี้ยง ขอพ่อปู่จงไล่ อย่าให้มามีฤทธิ์ในบ้านนี้ได้เป็นอันขาด อีกใจหนึ่ง ถ้าได้คุยกันก็ดีนะ เขาเก่งน่าศึกษา วันนี้เราต้องป้องกันตัวเต็มที่
โดยทำจิตขึ้นบนพระนิพพาน ขอพระพุทธเจ้าทั้ง5พระองค์ในกัปนี้จงมาล้อมรอบตัวข้าพระพุทธเจ้าด้วยเถิด
ซ้อมทำจนชัดเจนแจ่มใส วันนั้นพอนึกขึ้นได้ จับภาพพระพุทธเจ้า5พระองค์ลอยสูงรอบตัวได้เลย ดีจริงๆ
กลัวอะไร บอกไม่ถูก ถามใจดู กลัวเขาหรือ ...ฮึ...กลัวทำไม เราก็มีวิชาเหมือนกัน หลวงพ่อท่านผู้มีพระคุณอันสูงสุด
ได้มีเมตตาสอนจนเห็นพระพุทธองค์อยู่กับใจ ป้องกันภัยได้ทุกอย่าง วัตถุมงคลของท่าน ท่านให้กับมือมีอยู่กับตัวแล้ว
อะไรจะทำได้ เรามั่นใจ ใจมั่นคง ไม่กลัว แต่เกรงจะเสียเหลี่ยม ซึ่งไม่มีอยู่แล้ว แต่ก็เป็นการทดสอบกำลังใจดีไม่ให้ประมาท

ประมาณทุ่มกว่าๆ หมอดูมา พวกลูกศิษย์หลวงพ่อที่จังหวัดนั้นหลายคน ทหารก็มี เมื่อรู้ข่าวมาคอยกันด้วย
หมอดูขึ้นบ้านมา รีบออกตัวก่อนว่า "ผมมีเวลาว่างชั่วโมงเดียว ไม่มาเกรงจะเสียคำพูด"
ที่ไหนได้ เมื่อคุยกันแล้ว สนุก เรียกว่าถูกเส้นกัน อยู่ตั้งสองชั่วโมงกว่า
เพื่อความไม่ประมาท ข้าพเจ้าจับภาพพระพุทธเจ้าทั้ง5พระองค์อยู่รอบกายตลอดเหมือนกัน
ได้ความว่าชื่อ...บวชพระได้ 27 พรรษา สึกได้ 11 เดือน เป็นเขมรต่ำหรือสูงข้าพเจ้าลืมแล้ว
สามารถทำเสน่ห์ได้เก่งมาก แกจะเล่าเองโดยที่เราไม่ต้องซัก
"ถ้าผมเขียนคาถาลงที่กางเกงใน รับรองสามีไม่หนีตลอดชีวิต"
เล่าว่ามีอยู่รายหนึ่ง สามีหายไป3เดือน ผมเห็นแล้วว่า สามีไปชอบผู้ชายด้วยกัน ผมทำให้ และบอกได้เลยว่า จะกลับบ้านเมื่อกี่โมง
อีกวันผมซื้อไม้ขีดกลักเดียว แม่ค้าไม่หยิบให้สักที ผมรีบด้วยเพราะมีคนคอยดูหมอที่บ้านหลายคน เจ็บใจเลยทำให้ไปหาบ่ายวันนั้น แล้วมีเรื่องไปดูหมอดูได้ทุกวัน (เรียกจิตได้)
พอมีจังหวะ ข้าพเจ้าทำไม่รู้ไม่ชี้ ถามว่า "ผีที่เลี้ยงไว้มากๆ เลี้ยงยังไง..."
ตอบ "โอ๊ย ...ผมไม่เลี้ยงด้วยพระคุณอย่างคุณนายหรอก (เป็นงั้นไป...) ผมบังคับเลย ใช้ให้ไปทำที่ไหนต้องรีบกลับมารายงานผม ผมนั่งคอยเลย
เมื่อสมัยเป็นพระ เวลาสวดหมู่ เขาสวดเมตตา ผมไม่เอา ผมเอาพระเดชเลย(เห็นผิดตั้งแต่ห่มผ้าเหลืองแล้ว)
ผมเคยเป็นหลวงพ่อเณรที่สระบุรี(ไม่กล้าถามว่า พ.ศ.ไหน) ผมเคยธุดงค์อยู่ในป่าอยู่ตามถ้ำ เคยเรียนวิชาบังคับงูได้
อาจารย์ผมมีหลายองค์ เป็นพระเขมร พระลาว พระไทย(ที่ข้าพเจ้าเคยได้ยินชื่อดังทางฤทธิ์ก็มี)
เดี๋ยวนี้ผมกลัวงูมาก (แสดงว่าเสื่อมแล้ว) ผู้หญิงอีกอย่างผมกลัว ยุ่งด้วยวิชาเสื่อมหมด

ข้าพเจ้าถามว่า "ที่รักษาโรคหายนั้น ถ้าคนมีเคราะห์มากถึงที่ตายห้ามยังไง..."
ตอบ "ผมทดลองทำต้นไม้ก่อน ถ้าต้นไม้ตายคนจะรอด ถ้าต้นไม้ไม่ตายคนจะตาย ไม่รับรักษา"
มิน่า ต้นกล้วยบ้านที่แกเช่าอยู่เห็นตายไปหลายต้น ที่รู้เพราะตอนที่หาใบไม้ให้แกดูให้ คิดจะเอาใบกล้วยเห็นมันใหญ่ดี แสดงว่าเปลี่ยนที่กันอยู่ ทำลายให้สูญเลยไม่ได้

ถามอีก"แล้วคนป่วยที่มาหายังไม่ถึงเวลาหายทำไง..."
ตอบ"ผมเอาผีประคองก่อน แค่2-3วัน ต่อจากนั้นเป็นไงช่าง ผมได้เงินแล้ว รักษาด้วยการทำน้ำมนต์รด"
หมอรับอาสาแข็งขันจะมาทำน้ำมนต์รักษาคุณแม่ข้าพเจ้าซึ่งกำลังเป็นโรคคนแก่แบบปวดขา ขาเป็นเหน็บอะไรอย่างนี้
ข้าพเจ้ารีบห้ามแบบขอบคุณว่า
"ไม่ต้องหรอก หมอมีงานยุ่ง ถ้าจะรดน้ำมนต์จะพาไปหาเอง"
ข้าพเจ้าถามอีก"ที่เห็นภาพในกระจกเห็นอย่างไร เหมือนเห็นในโทรทัศน์ไหม..."
ตอบ"ไม่หรอกครับ ถ้าเห็นอย่างนั้นผมก็สบาย น่าเสียดายวันนี้เป็นวันพระ ผมสอนให้คุณนายไม่ได้ ม่ายงั้นผมสอนให้
(รู้เหมื่อนกันว่าเราอยากได้) บ้านคุณนายที่กรุงเทพ อยู่ตรงไหน ผมไปกรุงเทพ จะไปหา"
เลยกลบเกลื่อนว่า ไม่ค่อยอยู่บ้านหรอก มีธุระออกต่างจังหวัดเรื่อย นึกเกรงแกเรียกวิญญาณเราไปหา หรือปล่อยผีมาหลอกแย่เลย ดูท่าทางแกชอบข้าพเจ้าเหมือนกันนะ ถอดสร้อยคอให้ดู ควักหินขี้เหล็กไหลให้ดู นัยว่าไปเอากับอาจารย์ที่ถ้ำอะไรข้าพเจ้าจำไม่ได้ ส่งให้พวกเราจับ พอถึงข้าพเจ้าต้องจับบ้าง นึกว่า เจ้าประคู๊น...ถ้าเป็นโทษ ขอให้เสื่อมอย่าให้เข้าตัวได้ ถ้าดีขอรู้หน่อย กำหนดจิตอย่างเคย แล้วจับดู แรงดีเหมือนไฟฟ้าดูด น่าเสียดายที่ข้าพเจ้าจะต้องกลับกรุงเทพเพื่อสอนที่ซอยสายลม จึงถามหมอดูว่า
"จะอยู่ที่จังหวัดนี้อีกนานไหม..."
แกว่า "ไม่แน่ เพราะบางทีต้องหนี เขาจะมาฆ่าเหมือนกัน เมื่อทำเสน่ห์ให้เมียคนหนึ่งสามีรัก เมียอีกคนจะต้องโกรธ"
แกดูนาฬิกาเรื่อย เมื่อลากลับบอก
"ผมมีธุระ..."
แต่ข้าพเจ้าคิดว่าแกจะไปเก็บดินที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งมีคนถูกยิงตาย เพื่อไปทำพิธีเรียกวิญญาณไปใช้มากกว่า ก่อนขึ้นรถแกบอกว่า
"วันหลังผมจะให้คุณนายสอนผมไปเที่ยวสวรรค์นรกบ้าง"
แกรู้ได้อย่างไรว่าข้าพเจ้าสอนได้ หรือว่าผีบอกมั๊ง..."

เดือนนั้นข้าพเจ้ามีโอกาสกราบเรียนเล่าให้หลวงพ่อท่านฟังขณะที่ท่านฉันอาหารเพลที่บ้านซอยสายลม พอเล่าถึงว่า
"ลูกกลัว ไม่ให้เอาผีเอาอะไรติดตัวมามีฤทธิ์ในบ้าน"
ท่านหัวเราะและพูดว่า"เออด๊...จะให้แก้ผ้ามาเลยรึ..."
ท่านว่า "เป็นไปได้"
แล้วท่านเล่าต่อว่า"บางหมอทำเป็นไล่ผีออกให้ แต่แท้จริงปล่อยผีเข้าตัว ให้ผีคลุมเพื่อจะได้เงินมากๆบ้าง มารักษาโรคบ่อยๆบ้าง"
ฟังดูแล้วน่ากลัว และใครที่สะเดาะเคราะห์ด้วยการต้องให้ถอดสร้อยมีพระของเราออกก่อน อย่ายอมเป็นอันขาดนะ เรื่องอะไร ถ้าดี พระของเราต้องช่วยส่งเสริม ถ้าร้าย พระของเราจะได้ช่วยคุ้มครองเรา จริงไหม อย่าลืมนะ เดี๋ยวนี้มีแบบนี้มาก

จากนั้นไม่นาน มีงานที่วัดท่าซุง ข้าพเจ้าได้พบพวกเดียวกัน ถามาถึงหมอเขมร ได้ความว่าหลังจากที่ข้าพเจ้ากลับกรุงเทพแล้ว ดูหมอไม่แม่น ทำอะไรไม่มีผล อยู่บ้านนั้นอีก2-3วัน หนีไปเลย
ค่าเช่าบ้านก็ไม่ให้เขา เพราะอะไรหนอ ชักใจไม่ดี สงสารแก ถ้าจะเป็นผลจากการที่เราปล่อยผีในสมาธิจริงๆ
เป็นการบังเอิญแท้ๆ ไม่ได้ตั้งใจแกล้งเลย ทำไปตามที่รู้เห็นในสมาธิเท่านั้น เห็นใครลำบากอยากช่วยเท่านั้นเอง

เมื่อเดือนมีนาคม 2537 ที่ปากเกร็ด มีคนชักตายกระทันหัน เมื่อเผาแล้วมีตะปูปนกับกระดูกประมาณครึ่งกิโล สาเหตุจากทะเลาะกับแม่ค้าอิสลาม แม่ค้าบอกว่า "คอยดูจะเอาให้ถึงตายจึงจะยอม"
คนตายมัวแต่ระวังลูกปืน อยู่ๆชักตายกลางดึก แผ่นหลังเป็นรอยช้ำเหมือนมีของแหลมทิ่มแทง เขาพามาที่โพลีคลีนิคของข้าพเจ้าเหมือนกัน แต่ตายก่อนจะถึง

ตอนอยู่ที่วัดไทย ที่เดนเวอร์ หลวงพ่อท่านพูดว่า
"เวลานี้ที่รัสเซียเก่งมากเรื่องแบบนี้"
ข้าพเจ้าฟังแล้วกลัวมันปล่อยมาประเทศไทยเรา เลยถามท่านว่า
"แล้วพวกเราจะโดนไหม..."
ท่านตอบว่า"ถ้าแกยังเห็นพระพุทธเจ้าอยู่ มันทำอะไรไม่ได้"
จำไว้นะ ขณะใดยังเห็นพระพุทธองค์อยู่ ใครปองร้ายไม่ได้

เมื่อวันที่ 6-8 เมษายน 2538 หลวงพ่อท่านสอนที่บ้านซอยสายลม และมีพิธีรับพระเคราะห์หรือสะเดาะเคราะห์
เมื่อท่านแนะนำให้พวกเราทำพิธี(มีหนังสือจำหน่ายแล้ว) ท่านให้นั่งสมาธิ ท่องคาถา"ภะสัมสัม วิสะเทภะ"5นาทีด้วย
ระหว่างทำสมาธิในพิธี และว่าคาถาบทนี้ ข้าพเจ้าเห็นศัตรูของประเทศไทยโดยเฉพาะญวนแถวชายแดนอย่างชัดเจน
เลยนึกไล่มันใหญ่เลย
เมื่อประมาณ5-6 ปี หลังจากหลวงพ่อได้ทำพิธีบวงสรวงที่บ้านซอยสายลมเสร็จแล้ว ท่านบอกข้าพเจ้าว่า
"ถ้าอยากไล่คอมมิวนิสต์ออกจากประเทศไทย ให้ท่องคาถา ภะสัมสัม วิสะเทภะ"
ข้าพเจ้าว่ามาเรื่อยจนทุกวันนี้ ใหม่ๆเวลากวาดบ้านสมมติคอมมิวนิสต์เป็นขี้ผง แล้วเราท่องคาถาไล่มัน กวาดหมดเกลี้ยงไม่เหลือติดพื้นเลย มีอยู่ครั้งหนึ่งกวาดเพลินๆเห็นภาพว่าพวกหลงผิดสมัยนั้นอยู่กันในป่าลำบากมาก
นึกสงสาร ชักใจอ่อน...ลูกเอ๊ย...ขอให้อยู่กันสบายๆ ชอบลัทธินี้พากันไปอยู่ที่ประเทศที่ปกครองระบอบคอมมิวนิสต์โดยตรงก็แล้วกัน นะ เลยไม่ค่อยได้กวาดบ้านอีก

คำหลวงพ่อท่านที่ว่า "ขณะใดที่ยังเห็นพระพุทธองค์อยู่ ใครปองร้ายไม่ได้"
ใครที่ยังเห็น(ด้วยใจ)ไม่เป็น ข้าพเจ้าว่า ท่องคาถา ภะสัมสัม วิสะเทภะ ทุกวัน หรือเมื่อนึกได้ เอาแน่ๆทั้งเห็นทั้งท่องนั่นแหละดี หรือแถมด้วยบทส่งคืน "เมสัมมุขขา สัพพาหะระติ เตสัมมุขขา" อีกบทหนึ่ง รับรองสมาธิดีแน่ๆ

ขอบคุณ
http://www.praruttanatri.com/xmb/vie...d.php?tid=1853

ยาวมากเลย อ่านได้ครึ่งหนึ่งแล้วล่ะ

ขอบคุณครับสำหรับข้อมูลยาวๆ แต่ก็ยังน่าอ่านครับ ขอบคุณครับ

ตอบกลับ 2# spakafae14

ตอบกลับ 3# kaineverdie

ตอบกลับ 4# wawatep

อนุโมทนา สาธุ

อนุโมทนา