วิญญาณเต่าทะเลผูกบุญสัมพันธ์เพื่อทวงหนี้กรรม ณ ประเทศ โมริเซียส

เต่าทะเล

วันเสาร์ที่ 7 เดือนมีนาคม พ.ศ. 2535 ทุกบ่ายสองโมงวันเสาร์ ตำหนักพระ “ช่วงเต้า”จะจัดให้มีชั้นศึกษาธรรม “ฉังชิง”

ครั้งนี้จางเอี่ยเฉียวเตี่ยนฉวนซือ เป็นผู้บรรยาย ผู้ศึกษาชายหญิงล้วนมีอายุอยู่ในระหว่างห้าสิบกว่าปีขึ้นไป แต่ทุกคนก็ตั้งใจมาก ร้องเพลงธรรมะกันเจื้อยแจ้ว ถูกทำนอง ทุกคนเหมือนต้นสนเขียวสดแกร่งกรำ เป็นปรากฏการณ์น่ายินดียิ่งสำหรับวงการธรรม

บ่ายสามโมงสี่สิบสามนาที จบการบรรยายแล้วทำพิธีถ่ายทอดเบิกธรรม บรรยายไตรรัตน์ (เป็นภาษาอังกฤษ)จบลงเกือบห้าโมงเย็น เลี่ยวเสวียหนี่เจี่ยงซือส่งพระบาทฯดับพุทธประทีป ทันใดนั้น เอี้ยนอี๋ เด็กหญิงพรหมจารีร่างทรงก็มีสีหน้าอาการประหลาด วิญญาณแปลกปลอมได้เข้าอาศัยร่างแล้ว

เธอหายใจฟืดฟาดกราดเกรี้ยว ยกเบาะกราบพระขว้างปา หลิวฮุ่ยจงและจางเอี่ยเฉียวเตี่ยนฉวนซือ เกี่ยวเสวียหนี่ หลี่อุ่ยอุ๋นเจี่ยงซือ พร้อมกับญาติธรรม อวี๋ซู่เจิน รีบเข้าไปจับตัวไว้ แล้วรีบไปเรียนให้ เฉินซิ่วเฟิ่งเตี่ยนฉวนซือ เซียวซู่เจินเจี่ยงซือ ซึ่งกำลังไปเยี่ยมญาติธรรมอยู่ทราบ ให้รีบกลับมาช่วยตำหนักพระโดยด่วน เพราะคนจะไม่พอรับมือ และจัดการกับวิญญาณอาฆาตได้เรียบร้อย ซึ่งจะเป็นการผิดต่อพระมหากรุณาธิคุณเบื้องบน

ขณะนั้นวิญญาณเต่าโกรธจัด ตะกายหนี หายใจแรง ร้องเสียงแอดๆ ไม่ขาด ไม่รู้ว่าเป็นวิญญาณที่มาทวงหนี้ มาแก้แค้นหรือมาสำแดงเดชให้เห็นเท่านั้น ถามเท่าไหร่ก็ไม่ตอบได้แต่ใช้ขาหน้าชี้ที่ปากเหมือนจะบอกถึงความอัดอั้น เราจึงได้กราบขอประทานน้ำทิพย์จะให้เขาดื่มเขากลับยกขาหน้าขึ้นปัดถ้วยน้ำชาหกคว่ำ หยาบคายจริงๆ

เตี่ยนฉวนซือ : เจ้าเป็นใครมาที่นี่ด้วยพระโองการใช่ไหม

ไม่พูดเลย

เรากราบขอพระทานน้ำทิพย์ให้ด้วยความหวังดี เพื่อให้เจ้าคลายทุกข์ จะได้บอกเล่าเหตุผลในกรรมเก่า แต่เจ้ากลับอาละวาดได้อย่างไร (เสียงฟืดฟาดดังไม่ขาด ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร แต่อาการกลอกนัยน์ตาขาวถมึงทึงกับเสียงหายใจแรง แสดงถึงความแค้นที่อัดอั้นมากมายแสนนาน)

เตี่ยนฉวนซือ : เรายินดีจะกราบขอประทานน้ำทิพย์ให้เจ้าอีก หากเจ้าสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณเบื้องบน สำนึกขอขมา ดื่มด้วยศรัทธาก็ได้ชีวิตใหม่ทีเดียว เจ้ามาปรากฏในวันนี้นับเป็นบุญสัมพันธ์ด้วย หวังว่าเจ้าจะเอ่ยปากเล่า ความเป็นมา เพื่อจะได้จบสิ้นกรรมเวรต่อกันจะได้ไหม (เขาผงกหัวรับน้ำทิพย์ดื่มจนหมดแล้วเริ่มพูดภาษาคนได้ แต่ท่าทียังคงคุมแค้นมาก)

เต่า : พวกแกมาถ่ายทอดธรรมะที่นี่กันทำไมปิดกั้นการทวงหนี้ของพวกข้า ภายในสิบวันต้องให้พ้นจากโมริเซียส ตำหนักพระทุกแห่งต้องปิดให้หมด ไม่ให้ถ่ายทอดนำพาคนมารับธรรมะพวกข้าจะได้แก้แค้นได้ ฮึม

เตี่ยนฉวนซือ : เจ้าเป็นใครกัน อาฆาตหนักอย่างไรมาทวงหนี้ ถือดียังไงมาสั่งให้เราเลิกถ่ายทอดวิถีธรรม ออกจะมากไปเสียแล้ว

เต่า : พวกแกเห็นข้าเป็นตัวอะไรกัน (ลักษณะร่างทรงขณะนี้ หลังคุ้มคว่ำหน้ากับพื้น สองขาคุกคลาน สองมือคว่ำราบ ยืดคอตรงไปข้างหน้า แต่โงหัวไม่ได้ พวกเราเดาว่าต้องเป็นสัตว์ แต่ไม่รู้ว่าตัวอะไร)

เตี่ยนฉวนซือ : เจ้าบอกเองดีกว่า

เต่า : ข้าคือเต่าทะเล พวกข้าทนทุกข์ทรมานหนัก.......ไม่ให้ถ่ายทอดธรรมะที่นี่ พวกข้าจะแก้แค้น จะให้คนจีนที่นี่รับทุกข์ภัย

เตี่ยนฉวนซือ : พวกเจ้าเป็นเต่าทะเล ได้ผูกเวรผูกกรรมกับชาวจีนที่นี่ยังไงมา

เต่า : บรรพบุรุษของพวกมัน เดินทางมาจากจีนมาโมริเซียส ระหว่างกลางทะเลได้ฆ่าพวกพ้องข้ากินเป็นอาหาร บุญวาสนาของพวกมันจวนจะหมดแล้ว ได้เวลาที่พวกข้าจะทวงหนี้แล้ว ฮึม

เตี่ยนฉวนซือ : ครั้งนั้นชาวจีนเดินทะเลล่องใต้ได้ฆ่าพวกเจ้าไปเท่าไหร่ (หันไปถามญาติธรรมชาวโมริเซียส) ชอบกินหรือเคยกินเนื้อเต่าทะเลไหม

ญาติธรรม : เราไม่รู้เรื่อง ต้องถามคนรุ่นเก่าดู

เต่า : ไม่รู้ได้ยังไง มึงคิดว่าไม่รู้คำเดียวก็ปัดความรับผิดชอบทั้งหมดได้หรือ บรรพบุรุษของพวกมันอำมหิตมากทุบกระดองพวกข้าให้แตก ดื่มเลือดพวกข้ากินเนื้อพวกข้าทั้งหมดพันกว่าชีวิต นะโว้ย พวกแกรู้ไหม พวกข้าต้องกลับชาติมาเกิดเป็นเต่าทะเลอีก เจ็บปวดแค่ไหน วิญญาณที่แตกกระจายสิงอยู่ตามช่องลายกระดอง พอถูกทุบแตก เท่ากับวิญญาณนับหมื่นพันถูกบดขยี้ ไอ้พวกคนที่ชอบกินปลา เวลาขอดเกล็ดปลาก็เจ็บอย่างกับมีดนับหมื่นพันเชือดเฉือนไปทั่วตัว ความแค้นนี้จะไม่ฝังลึกได้ยังไง บุญวาสนาของพวกมันจวนจะหมดอยู่แล้ว พวกแกมาฉุดช่วยพวกมันให้ได้รับธรรมะ แล้วพวกข้าจะไปทวงหนี้เอากับใคร ฮึม ฮือ...

เตี่ยนฉวนซือ : บุญกรรมความแค้นจากคนรุ่นก่อนลูกหลานมีหน้าที่ต้องชดใช้ให้ แต่วิถีธรรมถ่ายทอดมาถึงนี่ก็เพื่อให้ผู้คนปฏิบัติบำเพ็ญ เอาบุญกุศลมาชดใช้เจ้ากรรมนายเวร วันนี้เมื่อเราได้รู้ว่าผู้คนที่มีกรรมเก่าเกี่ยวพันกันมาอย่างนี้ ก็ยิ่งจะต้องพยายามฉุดช่วยเต็มที่ เพื่อจะได้ไม่ถลำลงไป

เต่า : ถ้าอย่างนั้นพวกข้าจะทำยังไง ให้รู้ว่าเลือดต้องชดใช้ด้วยเลือด ภายในสิบวันพวกแกต้องไปจากโมริเชียส ไม่ให้ถ่ายทอดธรรมะอีก พวกแกคงรู้ ปีสองปีมานี่วีซ่าขัดข้อง นั่นแหละฝีมือขัดขวางจากพวกข้า ถ้าไม่ทำตามที่ข้าขอร้อง ต่อไปแม้แต่มาเลเซียพวกแกคนปฏิบัติธรรมก็เข้าประเทศไม่ได้ เชื่อไหมว่าพวกข้าทำได้ ฮึม... (สองปีมานี้ จากไทเปขอวีซ่าเข้าโมริเชียสมีอุปสรรคมาก เต่าเจ้าหนี้ก่อกวนอยู่เบื้องหลังนั้นเอง ฉะนั้นเรายิ่งจะต้องสร้างบุญแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลให้เขาเสมอ ซึ่งก็อาจจะเป็นพลังแปรเปลี่ยนคลี่คลายแรงกรรมของเพื่อนเกิดตายในวัฎจักร และผลกรรมของคนทั้งหลายในโลกได้อีกทางหนึ่ง)

เตี่ยนฉวนซือ : สัตว์โลกโง่เขลาได้ตกต่ำ หากเอาแต่อาฆาตแค้นจะแก้ไขเวรกรรมได้ยังไง วิถีอนุตตรธรรมแผ่มาถึงที่นี่ต้องมีเหตุปัจจัย ด้วยพระมหากรุณาธิคุณเบื้องบนแม้เผยแผ่ยากแต่ก็เผยแผ่ได้และค่อยก้าวหน้าไป ขณะนี้ตำหนักใหญ่อยู่ในระหว่างก่อสร้าง เชื่อว่าจะเป็นที่ซาบซึ้งถึงสาธุชนมากขึ้นในการขอรับวิถีธรรมและสร้างบุญกุศล หวังว่าเจ้าจะได้นำความไปบอกพวกพ้องของเจ้าให้รอคอยส่วนบุญนี้ ได้ไหม

เต่า : จะให้พวกข้าคอยจะให้คอยถึงเมื่อไหร่ รู้ไหมเต่าตัวหนึ่งมีอายุยืนยาวเท่าไร วันเวลาที่ต้องอยู่ใต้น้ำหนาวเย็นทุกข์ทรมานแค่ไหนจะให้พวกข้ารอคอยจนถึงปีไหน เดือนไหน วันไหน เวลาไหน ฮึม ฮึม

เตี่ยนฉวนซือ : จริงซิ ชีวิตที่อยู่ท้องทะเลทุกข์ทรมานมาก เราอยากจะช่วยพวกเจ้าให้พ้นทุกข์จริงๆ น่าเศร้าที่ชาวโลกโง่เขลา จึงหลงฆ่าสัตว์สร้างบาปเวร ผูกเวรผูกกรรมมากมาย ในครั้งนั้นพวกเจ้าก็เหมือนกันความหลงผิดจึงทำให้ต้องเกิดในเหล่าสัตว์น้ำ มันเป็นบทเรียนที่ดีใช่ไหม หวังว่าพวกเจ้าจะคลายความแค้นเสียให้ลูกหลานของคนที่ฆ่ากินเจ้าได้สร้างบุญกุศลลบล้างหนี้เวรกรรม พวกเจ้าก็จะพ้นทุกข์ในเร็ววัน มิฉะนั้นหนี้กรรมตามตอบโต้ต่อไปเมื่อไหร่จะจบสิ้น เข้าใจไหม

เต่า : บุญวาสนาของพวกมันจวนจะหมดแล้วพวกข้าจึงได้รับบัญชาอนุญาตมาทวงหนี้ พวกแกทำไหมต้องช่วยมันให้มันได้รับธรรมะทำให้พวกข้าหมดหนทางทวงหนี้...

เตี่ยนฉวนซือ : ธรรมะฉุดช่วยแปรเปลี่ยนให้คนเป็นคนดีสงเคราะห์คนยากวิบาก ชักนำผู้คนให้ละบาปไปสู่บุญ ฟื้นฟูความสว่างของจิตญาณตน หากพวกเจ้าเอาแต่บีบบังคับจะทวงหนี้ ก่อกวนจิตศรัทธาของญาติธรรม ซึ่งอาจจะสะใจพวกเจ้าได้ชั่วขณะ แต่เจ้าจะไม่ได้ส่วนบุญ จะมีประโยชน์อะไรได้ไม่เท่าเสีย

เต่า : พวกข้ายังไม่พ้นสภาพเต่าสัตว์น้ำมีใครเวทนาบ้าง อย่าคิดว่าเป็นคนเป็นสัตว์ประเสริฐแล้วทำได้ทุกอย่างที่อยากทำ ฆ่าชีวิตอ่อนแอไม่มีความผิดได้ตามใจ ก่อนหน้านี้ข้าเคยเตือนพวกแกแล้ว ใช่ไหม (หันมาที่ทางเลี่ยวเจี่ยงซือ) ข้าทำให้แกตกใจจะได้ไม่กล้าอยู่ที่นี่ ถ้าพวกแกขืนถ่ายทอดธรรมะที่นี่ต่อไป ฉุดช่วยลูกหลานลูกหนี้ของพวกข้าแล้ว ข้าจะทวงหนี้ได้จากใคร ฮึมรีบไปให้พ้นจากที่นี่นะ พวกข้าได้รับอนุญาตแล้วให้มาทวงหนี้ (เลี่ยวเจี่ยงซืองงอยู่ครู่หนึ่ง จึงนึกขึ้นได้ว่าต้นเดือนสิบสองปีที่แล้ว คืนวันที่สามที่มาถึงตำหนักพระ “ช่วงเต้า”ที่โมริเชียสนี้ กลางคืนขณะนอนหลับต้องตกใจตื่นอย่างแรงเพราะถูกของหนักกดทับหน้าอกจนหายใจไม่ออก ตื่นขึ้นรู้สึกกลัว แต่ก็คิดว่าฝันไป)

เตี่ยนฉวนซือ : พวกเจ้าได้รับอนุญาตให้มาทวงหนี้ พวกเราก็รับพระโองการมาปฏิบัติงานธรรมะเพื่อบรรลุปณิธาน คนทั้งหลายโลภอยากเห็นแก่กินชั่วขณะจึงสร้างบาปเวรเข่นฆ่า น่าสงสาร น่าเวทนาเหลือเกิน หากไม่ปลุกให้กลับตัวตื่นใจ จะไม่ยิ่งถลำลึกลงไปหรือ เจ้าจะไม่ยอมรอมชอมเชียวหรือ ให้ลูกหลานของข้าได้สร้างบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เถิด

เต่า : แต่พวกมันยังไม่เห็นมีผลบุญสักเท่าไหร่ยังไม่เข้าใจคุณของการบำเพ็ญเลย พวกข้าจะได้ส่วนบุญยังไง พวกแกคิดเอาแต่ฝ่ายตัว ไม่คิดถึงชีวิตนับพันของพวกข้าเลย ไอ้พวกเห็นแก่ตัว ฮือ

เตี่ยนฉวนซือ : ทุกคนเพิ่งรับธรรมะกันไม่นาน ยังต้องอาศัยพวกเรานักธรรมส่งเสริมให้ศรัทธาของเขามั่นคงก่อน บุญกุศลจะได้ค่อยๆเพิ่มขึ้น ถ้าพวกเจ้าเปลี่ยนแรงอาฆาตขัดขวางเป็นแรงหนุน ส่วนบุญที่พวกเจ้าจะได้รับก็จะเร็วขึ้น ตกลงตามที่ขอร้องนี้ไหม

เต่า : โอย รีบเทน้ำมาให้ข้ากิน ร้อนโว้ย ช่วยพรมน้ำลงบนหลังตีนและกลางหลังข้าหน่อย โอย ทรมานเหลือเกิน จะบอกอะไรให้ อย่าคิดว่ามีแต่ที่โมริเชียสเท่านั้นที่มีวิญญาณเต่ามาทวงหนี้ วิญญาณสัตว์ทั้งหลายในโลกที่ถูกพวกเจ้าฆ่าตายรวมกันเป็นสามฝ่าย ทั้งทางอากาศ ทางน้ำ ทางบก ได้รับอนุญาตให้มาทวงหนี้ มาก่อวินาศภัยแล้ว ไต้หวันแม้จะได้ชื่อว่าเป็นเกาะแก้ว หลายปีมานี่มีความโลภฟุ้งเฟ้อทำให้เกิดความฟุ่มเฟือยเหลวแหลก บุญวาสนาก็อีลุ่ยฉุยแฉกหมดไป ถึงวันนี้ผู้คนบนเกาะแก้วก็ไม่พ้นภัยพิบัติได้ ข้าแพร่งพรายข่าวนี้ให้รู้ก่อน ระวังกันไว้เถอะ ฮึ

เตี่ยนฉวนซือ : ขอบใจที่หวังดี เราจะถ่ายทอดข่าวนี้ต่อไปให้คนมีน้ำใจ ให้รู้จัดถนอมรักวาสนาและสร้างสมบุญกุศล เพื่อฉุดยั้งแปรเปลี่ยนภัยพิบัติแรงพิฆาต เจ้าจะรอรับส่วนบุญของพวกเขาได้ไหม อย่ารังควานขัดขวางเขาอีก

เต่า : ถ้าอย่างนั้นเรามาแลกเปลี่ยนข้อตกลงกัน ต่อไปถ้ามีคนป่วยที่รักษายาก พวกแกอย่าให้เขารับธรรมะได้ไหม

เตี่ยนฉวนซือ : ผู้ปฎิบัติธรรมจะต้องเป็นผู้ให้ตามสภาพสมควรแก่เหตุปัจจัย จะต้องให้เมตตากรุณาคุณแก่คนทั้งหลาย จะไม่ฉุดช่วยให้เขารับวิถีธรรมเมื่อเขาเจ็บป่วยได้หรือ นี่ไม่ใช่เหตุผล ขอโทษ ข้อตกลงนี้เรารับไม่ได้

เต่า : ฮึ พวกข้าทำให้พวกมันเจ็บป่วย ก็คือจวนแก้แค้นได้สำเร็จแล้ว เพราะพวกแกให้มันรับธรรมะเป็นลูกศิษย์พระอาจารย์จี้กง ได้รัศมีเมตตาจากพระศรีอาริย์ปกป้องในทันที การแก้แค้นทวงหนี้ของพวกข้าจึงต้องเปลี่ยนไป ไม่ยุติธรรมพวกข้าขัดใจนัก พระจี้กงเอาแต่ช่วยเหลือศิษย์ของท่าน เรื่องของพวกเราเต่าทะเล ใครจะให้ความยุติธรรมได้ ไม่ยุติธรรมเลย พระจี้กงเอาแต่ห่วงฝ่ายลูกศิษย์ แต่กับพวกเราท่านไม่ใส่ใจเลย โฮ โฮ

เตี่ยนฉวนซือ : พระพุทธจี้กงเปี่ยมด้วยมหาเมตตาสุดประมาณ เพื่อพวกเราศิษย์โง่ดื้อด้านพระองค์จึงแบกรับโทษบาป ถูกปรักปรำ มหากรุณาธิคุณนี้ยากที่จะตอบแทนแม้แต่น้อย แต่พระองค์ก็จะไม่เข้าข้างลำเอียงฝ่ายศิษย์ ที่เจ้ามาปรากฏในวันนี้ได้ก็ด้วยพระเมตตานำพาจากพระองค์ พวกเจ้าก็ควรสำนึกในพระคุณจึงจะถูก พวกเจ้าเคราะห์ร้ายทรมาน เราสงสารเหลือเกิน จะต้องหาทางเตือนใจให้ญาติธรรมสร้างบุญกุศลอุทิศให้พวกเจ้าแน่นอน ส่วนคนป่วย เมื่อลูกหลานหรือผู้นำพารับรองพามาขอรับธรรมที่ตำหนักเราจะปฏิเสธได้อย่างไง หนี้เวรกรรมของใครก็ต้องอาศัยบุญของคนนั้นไปชดใช้จึงจะยุติธรรม หน้าที่ของผู้ปฎิบัติธรรมคือยืนอยู่ในฐานะผู้ไกล่เกลี่ย ส่งเสริมให้เขาสร้างบุญ หวังว่าพวกเจ้าจะเข้าใจ

หมายเหตุ : จากการสำรวจขององค์การอนามัยโลก แสดงสถิติอัตราผู้ป่วยด้วยโลกเบาหวาน ชาวโมริเชียสมีผู้ป่วยมากเป็นอันดับหนึ่งของโลก ซึ่งเทียบตามส่วนประชากร

กระทรวงสาธารณสุข ไต้หวัน ก็ได้ตัวเลขมาว่าโรคที่เป็นฆาตกรใหญ่ทั้งสิบ เช่น โรคหัวใจ ความดันโลหิตสูง เบาหวาน มะเร็ง ฯ ประชากรไต้หวันก็นำอันดับเช่นกัน หารู้ไม่ว่าโรคที่ยากจะรักษาให้หายขาดได้เหล่านี้ มีผลจากการคุกคามของเจ้ากรรมนายเวรของเจ้าหนี้ชีวิตอยู่เบื้องหลังอย่างไม่น่าเชื่อ การกินเจปล่อยชีวิตสัตว์ ละเว้นการฆ่าด้วยความเมตตาไม่เพียงแต่ทำให้อายุยืน สุขภาพดี อีกทั้งยังประคองความสมดุลย์ของสรรพชีวิตที่เกิดใหม่ไม่ขาดสายในโลก มิฉะนั้นในยุควิทยาการก้าวหน้าปัจจุบัน กฎแห่งกรรมจะตามทวงหนี้ด้วยวิธีใหม่ตามยุคสมัย โดยอาศัยธรรมชาติมลภาวะรอบๆสนองตอบแว้งกัดคุกคามมนุษยชาติ จนเป็นที่หวาดหวั่นทั่วไปได้อย่างไร

พระอริยะเจ้าตรัสไว้ว่า

“ร้อยพันปีที่ได้ผ่านชามแกง

แค้นลึกแรงดังคลื่นสมุทรสุดคลายคลี่

แม้ยากรู้สงครามภัยใยย่ำยี

ยามดึกมีโรงฆ่าก้องร้องจองเวร”

พระวจนะนี้คงมิใช่คำพูดเหลวไหลกระมัง

เต่า : พวกข้าเป็นเต่าทะเล ไม่ได้ร่างกายเป็นคน จะรับธรรมะไม่ได้ ไม่รู้เมื่อไรจะพ้นทุกข์ได้...

เตี่ยนฉวนซือ : เราเข้าใจความเจ็บปวดของพวกเจ้าดี วันนี้ พระอาจารย์จี้กงจัดการให้เจ้ามาปรากฏ คงเป็นวาระพิเศษของพวกเจ้า ขอให้ปล่อยวางความอาฆาต สำนึกความผิดบาปแต่ชาติก่อนด้วยความจริงใจเถิดก็จะมีวันพ้นทุกข์ได้

เต่า : พวกแกรู้ไหม ที่ต้องกลับชาติเป็นเต่าทะเลน่ะเชื่องที่สุดแล้ว พวกข้ากำลังฝึกสำนึกแล้ว ไม่คิดว่าคนมันไม่ละ ฆ่าพวกข้าตายอย่างโหดร้าย

เตี่ยนฉวนซือ : ผู้คนไม่รู้จึงสร้างบาปเข่นฆ่า เวรกรรมจึงตามกันไม่สิ้น จงหยุดความโกรธแค้นลงตรงนี้เถิด จะได้จบสิ้นเหตุและผลกรรมได้ เราจะถ่ายทอดการปรากฏของเจ้าครั้งนี้ให้ญาติธรรมทั้งหลายรู้ให้สืบเนื่องเหตุปัจจัยแห่งบุญเพื่อคลี่คลายทุกข์ภัยดีไหม สิบห้าค่ำเดือนนี้เราจะประชุมอบรมธรรมหนึ่งวัน ที่ “สมาคมจีนแคะ” ในเมืองพอร์ตหลุยส์ ปลายเดือนเมษายน คณะญาติธรรมก็จะพากันไปแสวงบุญที่ไทเป ท่านรองธรรมอธิการฉีเฉียนเหยินของพวกเราโปรดเมตตาอนุญาตให้จัดการประชุมอบรมธรรมเป็นภาษาจีนแคะสามวัน สิ้นปีหากตำหนักพระใหญ่ที่นี่สร้างเสร็จ ท่านก็จะมาเป็นประธานเปิดตำหนักก็จะประชุมอบรมธรรมะอีกสามวัน ถึงเวลานั้นเมื่อญาติธรรมเกิดจิตศรัทธาบำเพ็ญ เจ้าก็จะได้รับส่วนบุญไม่ใช่หรือ

เต่า : ถ้ายังงั้นพวกข้ามีเงื่อนไขบางข้อจะรับปากไหม

ทุกคน : ลองว่ามาซิ

เต่า : 1. จะต้องพิมพ์หนังสือธรรมะหนึ่งหมื่นเล่มไม่จำกัดเรื่อง แต่จะต้องให้ญาติธรรมชาวโมริเชียสสร้างบุญอุทิศทั้งหมด

2. บุญกุศลที่สร้างตำหนักพระใหญ่ที่โมริเชียสจนบัดนี้ จะต้องอุทิศให้พวกข้าเต่าทะเลที่ถูกฆ่าอย่างทารุณทั้งหมด

3. ต้องห้ามปรามอบรมให้ลูกหลานชาวจีนที่นี่ให้ละเว้นการฆ่าสัตว์ให้รักวาสนา ให้สร้างบุญให้มากที่สุด รับปากได้ไหม

เร็วรีบพรมน้ำให้ข้าอีก แล้วพรมน้ำบูชาออกไปกลางแจ้งอุทิศให้เต่าทะเลอื่นๆด้วยได้ไหม ให้พวกมันได้รับความสุขจากอำนาจพุทธคุณด้วย ขอบใจ

(ญาติธรรมชาวโมริเชียสอาทิ หลี่อุ๋นชัง,อวี๋ซู่เจิน,เฉินต้วนอวิ๋น,เติ้งจิ้งหลันฯ ซึ่งเป็นเจ้าตำหนักพระ เมื่อนิ่งพิจารณาสักครู่แล้วก็ตอบตกลง และยินดีจะกระจายข่าวนี้ออกไป)

เตี่ยนฉวนซือ : ขอบใจการมาปรากฏและคำเตือนด้วยความหวังดีของเจ้า หวังว่าพวกเจ้าจะไม่ทวงหนี้ชีวิตอีก ชะตากรรมที่ทำให้เจ้าต้องเกิดเป็นเต่าทะเลจมอยู่ในเหล่าสัตว์น้ำเช่นนี้น่าจะมีเหตุและผลกรรมในชาติก่อนให้เป็นอุทาหรณ์แก่ผู้คนบ้าง เจ้าจะบอกเล่าได้ไหม

เต่า : เคยอ่านประวัติศาสตร์จีนไหม ขุนนางกังฉินที่ไว้ชื่อฉาวโฉ่ เป็นขุนนางโจรหรือโจรขุนนางนั้นแหละ

(เราต่างนึกถึงพงศาวดารจีนนับพันปีอันเกริกไกร ขุนนางกังฉินทรราชได้จารึกไว้ไม่น้อย แต่จะเป็นใครนั้นสุดจะเดา ผู้โชคดีได้เป็นขุนนางล้ำเลิศคือกษัตริย์เหยาซุ่น ซึ่งปกปักบ้านเมืองให้อยู่เย็น หรือรองลงมาคือสร้างคุณแก่แว่นแคว้นประชาราษฎร์ หรืออย่างน้อยก็เชิดชูวงศ์ตระกูลไม่ผิดต่อคำสอนของอริยปราชญ์ กอบกู้คุณงามไว้นานนับหมื่นปี แต่ตรงกันข้ามกับขุนนางที่เป็นภัยต่อบ้านเมืองประชาราษฎร์ คิดผิดชั่ววูบก็ตัดสินสวรรค์หรือนรกได้ เช่นนี้แล้วขุนนางจะไม่รักษาคุณงามดั่งหยกและหน้าที่อันสูงส่งได้หรือ) พลันเซียวซู่เจินเจี่ยงซือก็โพล่งออกมาว่า “ไช่ไม่ใช่หลี่หลินฝู่”

หลี่หลินฝู่

เต่า : พวกแกรู้แล้วจะยังไง จะเยาะเย้ยถากถางข้าอย่างชิงชังใช่ไหม ครั้งนั้นข้าผิดไป สำนึกแค้นใจไม่สิ้น พันกว่าปีที่ต้องจมอยู่ในความทุกข์ที่ตอบสนองก็สาหัสแล้ว อันที่จริงชาตินี้ข้าจะได้เกิดกายเป็นคนแล้วเชียว แต่ผิดเพราะสุมความแค้นไว้ในใจ และประกาศว่า หากครั้งนี้ได้เกิดเป็นคนใหม่จะไว้ลายให้ยิ่งกว่า เช่นนี้จึงทำให้ตกอยู่ในห้วงน้ำต่อไป เมื่อไรจะพ้นไปได้ไม่รู้เลย ฮือ ...

ถึงเวลาแล้วข้าจะต้องไปละ พวกแกจะต้องเอาตัวอย่างข้าไว้เตือนใจนะ ฮือ...

จะคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึงว่าวิญญาณเต่าที่คว่ำคลานอยู่บนพื้นพุทธสถานตัวนี้คือ “หลี่หลินฝู่” ผู้ซึ่งได้รับสมญาว่า ปากน้ำผึ้งใจดาบ ซึ่งเป็นมหาอำมาตย์เอกในสมัยพระเจ้าถังเสวียนจง ความร้อยเล่ห์อำมหิตของเขานับว่าเป็นทรราชเหนือทรราช ขุนนางโจรหรือขุนโจรทีเดียว เซียวเจี่ยงซือได้เปิดเผยให้ฟังในภายหลังว่า เมื่อเธอบรรยายธรรมที่โมริเชียส ทุกครั้งที่นำเรื่องราวกรรมตามสนองของ “หลี่หลินฝู่” มายกตัวอย่าง เธอก็จะเกิดอาการสะท้านขนลุก จึงทำให้เธอเดาโพล่งออกมา ไม่คิดว่าจะเป็นตัวอย่างกฎแห่งกรรมที่เห็นชัดวันนี้ จากหนังสือประวัติศาสตร์ที่พิสูจน์ได้เช่นนี้ หรืออาจจะเป็นด้วยเบื้องบนได้โปรดกำหนดการเป็นไป เราศิษย์ทั้งหลายซึ่งนอกจากจะสำนึกแล้วสำนึกอีกในพระมหากรุณาธิคุณฯ เรายังจะพูดอะไรได้อีก ในหนังสือบันทึก “กฎแห่งกรรม” (กั่วเป้าลู่) บันทึกผลกรรมอนาถของหลี่หลินฝู่ได้ดังนี้ ในสมัยราชวงศ์ถัง หลี่หลินฝู่ในวัยหนุ่มเคยได้พบกับนักพรตท่านหนึ่งทำนายว่า “เจ้ามีชื่อควรคู่บนบัญชีเซียน หากศึกษาธรรมะสร้างสมบุญคุณงาม จะเหินฟ้าได้กลางวันแสกๆมิฉะนั้นหากเข้าสู่หนทางขุนนาง ก็จะเป็นมุขมนตรีได้เพียงยี่สิบปี เจ้าจงใคร่ครวญหนทางอนาคตให้จงดีเถิด” สามวันต่อมาหลี่หลินฝู่ได้พบนักพรตท่านนั้นอีกเขาให้คำตอบว่า “ปรารถนาจะเป็นมุขมนตรี ไม่ปรารถนาจะเป็นเซียน” ท่านนักพรตถอนใจว่า “บุคคลอันคู่ควรเป็นเซียนนั้นหายากแท้ ห้าร้อยปีเพิ่งจะได้พบเจ้าเพียงคนเดียว น่าเสียดาย น่าเสียดาย ตกไปอยู่กับลาภสักการะอีกเช่นกัน” ท่านยังได้กำชับตักเตือนอีกว่า “หากเจ้าเป็นมุขมนตรีให้สร้างคุณความดีอยู่เบื้องหลัง อย่าได้เป็นผู้ร้ายในที่ลับ วันข้างหน้าฐานะเซียนยังคงมีหวัง จำไว้ให้ดี จำไว้ให้ดี...” ปีต่อมา หลี่หลินฝู่เข้าสอบแข่งขันหน้าบัลลังก์ติดอันดับมุขมนตรีจริงๆ จากนั้น เขาก็สมคบกับขันทีและนางสนม สอดแนมความคิดดำริอารมณ์ของเสวียนจงฮ่องเต้ หาทางแย่งชิงเอาใจให้พระองค์โปรดปรานเพื่อความมั่นคงของตำแหน่งฐานะ การนี้ ได้ให้ร้ายปรักปรำสังหารขุนนางตงฉินไปนับไม่ถ้วน เขาได้สร้างหอ “พระจันทร์เสี้ยว”ส่วนตัวไว้หลังหนึ่งทุกครั้งที่วางแผนจะทำร้ายใคร เขาจะเข้าไปใช้ความคิดในหอนั้น กำหนดแผนเสร็จก็จะยิ้มย่องออกมา ต่อหน้าใครๆ เขาจะแสดงความซื่อ แต่จะทำร้ายอยู่ลับๆ จนได้สมญาว่า “ปากน้ำผึ้งใจดาบ” กลางวันแสกๆ วันหนึ่งเขาเห็นผีมาฉุดคร่าชีวิตเขาตายในลักษณะเลือดทะลักออกจากทวารทั้งเจ็ด เนื่องจากเขาเคยได้รับสินบนจากอันลู่ซันให้ร่วมทำการกบฏ ภายหลังเมื่อเกิดเหตุการณ์จลาจลอันสื่อศพของเขาจึงถูกสับไม่มีชิ้นดีเพื่อประจานความชั่วแก่สายตาประชาชน ในรัชสมัยเอวี๋ยนเหอปีที่หก ราชวงศ์ซ้อง ที่เมืองฮุ่ยโจว มีโสเภณีนางหนึ่งถูกฟ้าผ่าตาย ในรัชสมัยฉุนซีปีที่หนึ่ง ที่เมืองฮั่นโจว ก็มีควายตัวหนึ่งถูกฟ้าผ่าตาย ทั้งสองรายล้วนมีเนื้อนูนเป็นลายสีแดงอยู่กลางอกกลางหลังว่า “หลินฝู่กลับชาติมาเกิด เป็นโสเภณีสามชาติ เป็นควายเจ็ดชาติ จากนั้นทุกชาติทุกชาติจะต้องเป็นสัตว์เกล็ดกระดองล่องลอยในทะเล” จากพื้นฐานเดิมทีที่จะได้เป็นเซียน แต่หากมีจิตริษยามีเล่ห์ร้ายเป็นโจรภัย จึงต้องตกต่ำเป็นสัตว์น้ำตลอดไป ไม่มีกำหนด น่าเวทนาเสียนี่กระไร

ท้ายบท

มีคำกล่าวว่า

“ไม่สร้างสมบุญกุศล ไม่เป็นผลให้เลื่องชื่อ ไม่สั่งสมบาปกรรม ไม่เป็นผลให้ทำลายตน” เป็นสัจวาจาอมตะ แต่คนเรามักจะไม่ทำเมื่อเห็นบุญกุศลเล็กน้อยและไร้ประโยชน์ แต่มักจะทำเพราะคิดว่าเป็นบาปเพียงเล็กน้อยและไม่เกิดผลร้าย จึงทำให้สั่งสมพอกพูนจนปิดไม่มิดแก้ไม่ได้ จึงต้องตกสู่ชีววิถีหกไม่รู้ที่สิ้นสุด คนไม่รู้การตอบสนองของกฎแห่งกรรม ไม่รู้บัญญัติของสวรรค์ในการทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว หากใจคนรู้จักสังวรณ์ระวัง เปลี่ยนใจจากบาปมาเป็นบุญ มุ่งมั่นเจริญเมตตา สร้างบุญทานความดี ไม่เพียงแต่แก้ไขกำหนดชะตากรรม ยังส่งผลให้ลูกหลานสมบูรณ์พูนสุข จึงขอให้กัลยาณชนทั้งหลายเอาตัวอย่างของหลี่หลินฝู่เป็นอุทาหรณ์เถิด โลกนี้ก็จะมีหญิงชายที่มีจิตใจสูงส่งมากขึ้น

สาธุ สาธุ สาธุ

นักธรรมท่านใด เอามาโพสเนี่ย

นักธรรมท่านใด เอามาโพสเนี่ย

พอดีผมไปเจอมาครับ เนื้อหาสาระน่าสนใจเลยเอามาแบ่งปันครับ