ตนเตือนตน ของตน ให้พ้นผิด
ตน เตือนจิต ตนได้ ใครจะเหมือน
ตนเตือนตน ไม่ได้ ใครจะเตือน
ตนแชเชือน ใครจะเตือน ให้ป่วยการ
อย่าดูหมิ่น บุญกรรม จำนวนน้อย
มันจะคอย ตามต้อง สนองผล
เหมือนตุ่มใหญ่ เปิดหงาย รับสายชล
ย่อมเต็มล้น ด้วยอุทก ที่ตกลง
สาธุชน สั่งสม บ่มบุญบ่อย
ทีละน้อย แนบไว้ มิไหลหลง
บุญนั้นย่อม เต็มพลัน ด้วยมั่นคง
กุศลส่ง สู่สถาน นิพพานเอย
สังขารไม่เที่ยง